เรื่อง คุณพี่เจ้าขา…ดิฉันเป็นห่านมิใช่หงส์
ผู้แต่ง ฝันเอ้อระเหย
สำนักพิมพ์ เป็นหนึ่ง
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786168246603

คุณพี่เจ้าขา…ดิฉันเป็นห่านมิใช่หงส์ เป็นนวนิยายย้อนยุค
ที่นางเอกได้วาร์ปย้อนกลับไปในอดีต
และได้ตกระกำลำบากอยู่ในอดีตเกือบสองร้อยปีก่อน

นางเอกของเราชื่อจิ๊ด นิทรา มีอาชีพเป็นดาราในยุคปัจจุบัน
ตอนเปิดเรื่อง นางเอกของเรามีงานอีเวนท์
ที่จะต้องโหนสลิง ลงมาจากอาคารสูง 5 ชั้น
กลางห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
แล้วตอนที่ไต่สลิงลงมานั้นเอง สลิงที่ยึดเธอไว้ก็ขาด
ตัวเธอก็ตกลงในน้ำ ก่อนจะข้ามมิติมายังยุคสมัยของ ร.3 ในช่วงต้นรัชกาล

นิทราฟื้นขึ้นอีกครั้งในร่างของหญิงสาวที่ชื่อว่าบุญตา
บุญตา เป็นหญิงสาวที่เพิ่งถูกขายมาเป็นนางโสเภณีที่ซ่องของนางแฟง
ก่อนที่เธอจะถูกจับมาขายนี้ เธอเป็นลูกสาวของผู้หญิงคนหนึ่ง
แม่ของเธอชื่อว่านางบัว เป็นผู้หญิงที่ะขายน้ำตาลให้กับพ่อค้าต่างชาติ
และถูกจับ เพราะผิดกฎหมายของยุคสมัยนั้น

ในยุคนั้น น้ำตาลเป็นสินค้าควบคุมที่ห้ามซื้อขายกันเอง
แต่จะต้องซื้อขายผ่านพระคลังเท่านั้น
การขายน้ำตาลใหคนต่างชาติโดยตรง
จึงถือเป็นเป็นการทำผิดกฎหมายขั้นร้ายแรง
แม่ของเธอถูกจับ ครอบครัวถูกริบทรัพย์
และตัวเธอเองถูกจับมาขายที่ซ่องโสเภณี

ตัวบุญตานั้น ตัดสินใจกระโดดน้ำตายแทนการจะต้องทำอาชีพเช่นนั้น
ในตอนนี้เองที่วิญญาณของนิทราจากปัจจุบัน ได้เข้ามาอยู่ในร่างของบุญตา
แม้จะงุนงงต่อสถานการณ์ที่ตัวเองพบเจอ
แต่นิทราก็มีทัศนคติที่ต่างไปจากบุญตา
แม้ตัวเธอจะกลายเป็นโสเภณีที่รอวันประมูลตัวอยู่ที่ซ่องของยายแฟง
แต่เธอก็ไม่ย่อท้อต่อชีวิต
เธอมีชีวิตต่อไปท่ามกลางสถานการณ์ประหลาด ควบคุมไม่ได้เหล่านั้น

เราชอบคาแรกเตอร์ของนางเอกเรื่องนี้
นางไฟต์กับทุกสิ่ง
จะบอกว่าเรื่องนี้เต็มไปด้วยนางอิจฉาก็ได้
หรือจะบอกว่าเรื่องนี้ไม่มีนางอิจฉาเลยก็ได้อีก
เพราะไม่ว่านางอิจฉาจะมาในรูปแบบไหน
ท้ายที่สุดแล้ว น้องจิ๊ด นิทรา ก็สามารถชนะใจทุกนางได้
ด้วยความจริงใจ และเอาจริงเอาจัง (อย่างกะเปิ๊บกะป๊าบ)

ส่วนพระเอกของเรา เป็นตำรวจในยุคนั้นค่ะ
มียศว่า หลวงทุกขราษฎร์
จริงๆ ก็คือเป็นคนจับแม่บัว แม่ของบุญตานี่เอง
ความเกี่ยวพันธ์โยงใยระหว่างคนสองคน เริ่มต้นจากเมื่อไรไม่รู้
แต่ท้ายที่สุด สองคนก็มาพัวพันกันมากขึ้นเรื่อยๆ และกลายเป็นความรัก

คุณพี่เจ้าขา…ดิฉันเป็นห่านมิใช่หงส์
เป็นนิยายที่อ่านได้สนุก ตลก โดยเฉพาะช่วงหลังๆ
ช่วงแรกดำเนินเรื่องช้าไปหน่อย เนื้อเรื่องยังไม่กระชับ
การกระจายน้ำหนักของเหตุการณ์ต่างๆ ในเรื่องยังไม่ลงตัวนัก
การจบเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในเรื่อง ยังขาดการอธิบายให้ชัดเจน
มีปมที่ปล่อยให้ผู้อ่านคิดเอง เดาเองอยู่หลายจุด .. ซึ่งทุกคนก็เดาได้แหละ
เพียงแต่ถ้ามีการสรุปจากตัวบทประพันธ์เอง คงอิ่มใจมากกว่านี้
หากปรับสมดุลดีๆ เราว่าเรื่องนี้ยังเข้มข้นและพีคกว่านี้ไปได้อีก

ได้ยินมาว่า ป้าแจ๋ว ยุทธนา กำลังจะหยิบหนังสือเล่มนี้มาทำละคร
เราเชื่อว่า จากพล็อตเรื่องที่ดีงาม
หากเขียนบทให้กระชับ เรื่องนี้จะเป็นละครที่สนุกมาก
ที่สำคัญ เราชอบตอนจบที่ไม่เหมือนเล่มไหน
ตอนแรก เราอึ้งๆ นิดหน่อยกับตอนจบในภาคอดีต
แต่พออ่านจบทั้งหมด ก็ขำๆ ดีกับความตั้งใจจบแบบนี้ของผู้เขียน >,<

ปล. ได้ยินมา (อีกแล้ว) ว่าเรื่องนี้เคยมีตอนจบแบบอื่นมาก่อนด้วย
อยากรู้จังว่าจบแบบอื่นๆ นั้นเป็นอย่างไร ^^