เรื่อง ตำนานแห่งนครวัดผู้แต่ง จิตร ภูมิศักดิ์สำนักพิมพ์ ชนนิยมเลขมาตรฐานหนังสือ 9789749747285 มึนงงและผิดคาดนิดหน่อย ที่หนังสือเล่มนี้เริ่มต้นด้วยบทสนทนาของตัวละครอันประกอบไปด้วยสุธีร์ วิรัช อังสนา และข้าพเจ้าอันอาจหมายถึงจิตร ภูมิศักดิ์เอง หรือไม่ใช่ก็ได้บทสนทนาที่ว่า เป็นบทสนทนาที่นำเสนอแนวคิดเป็นบทสนทนาที่นำเราเข้าสู่เรื่องราวอันเป็นประวัติศาสตร์โบราณของความสัมพันธ์ระหว่างไทยและกัมพูชา (ขอม / เขมร)ก่อนจะพาเราไปเดินชมนครวัดกันจริงๆ (ผ่านทางตัวหนังสือ) ในบทหลังๆ แต่ข้อดีของการเล่าเรื่องด้วยบทสนทนาก็คือ อ่านง่ายข้อความไม่ยาวเกินไป มีการตัดสลับคนพูดมีคำท้วงติง อธิบายซ้ำ หรือขยายความให้เข้าใจได้มากขึ้น แต่ถึงอย่างนั้น มุมมองของจิตรออกจะต่างไปจาก –มุมมองของนักเขียนไทยคนอื่นๆ ที่เราอ่านผ่านมาอาจเป็นด้วยยุคสมัยและค่านิยมรวมถึงข้อมูลใหม่ที่เปลี่ยนถ่ายเข้ามาแทนที่หลายข้อมูลฟังดูแปลก ราวกับคนละเรื่องที่เราเคยรู้เคยอ่านมาก่อน จิตรนำตำนานมารวมกับเรื่องจริงโดยไม่ได้ระบุศักราชเล่าถึงยุคหนึ่งแล้วก็กระโดดไปเล่าอีกยุคหนึ่งและบางครั้งก็ไม่รู้ว่าหมายถึงกษัตริย์พระองค์ไหนกันแน่เทียบยุคกษัตริย์ไทยกับขอมแบบงงๆอ่านแล้วมีแต่การคาดเดา จับต้องอะไรไม่ค่อยได้เลยเราไม่เคยอ่านงานของจิตรมาก่อนพอเริ่มอ่านเล่มนี้เป็นเล่มแรกแล้วไม่ประทับใจเลยออกจะเป็นการเริ่มต้นที่ไม่ค่อยดีเท่าไร อ่านแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมจึงใช้ชื่อหนังสือว่า “ตำนาน”เพราะโดยรวมแล้วเป็นเรื่องเล่ามากกว่าประวัติศาสตร์จริงเราเองคงตั้งทัศนคติก่อนอ่านผิดไปด้วยแหละจึงเป็นการอ่านแบบงงๆ หลงๆหลายครั้งดูเหมือนตัวละครทึกทักไปเองหลักฐานปะปนไปกับการสันนิษฐานเองเป็นส่วนมากและยังสอดแทรกแนวความคิดเรื่องความเท่าเทียมเรื่องของประชาชนที่โดนกดขี่ลุกขึ้นต่อต้านอำนาจเบื้องบน (แบบไม่เนียน) ด้วย บางเนื้อหา ก็เหมือนว่าจะพยายามชักจูงอะไรบางอย่างนึกถึงสุภาษิตไทย .. สองคนยลตามช่องฯคือจิตรจดจ่ออยู่กับความเท่าเทียมทางสังคมเมื่อตีความประวัติศาสตร์กัมพูชา ก็เลยพาไปในแนวทางนั้นส่วนเราไม่ค่อยอินกับเรื่องราวพวกนั้น อ่านแล้วก็เลยรู้สึกตะหงิดๆว่าเป็นประวัติศาสตร์ขอม (กัมพูชา) ในเวอร์ชั่นเอียงๆ อยู่สักหน่อย และในตอนสุดท้ายของเล่ม มันก็ไม่จบ (อย่างที่คำนำบอก) จริงๆ เสียด้วยเป็นไม่จบที่ไม่จบจริงๆ เล่าอยู่แล้วก็ค้างอยู่อย่างนั้นถ้าจิตรยังมีชีวิตอยู่ คงไม่ตัดสินใจพิมพ์งานชิ้นนี้แน่ๆเว้นแต่จะได้รับการแก้ไขปรับปรุงข้อมูลให้เรียบร้อยเสียก่อน