เรื่อง ยอดมนุษย์ดาวเศร้าผู้แต่ง องอาจ ชัยชาญชีพสำนักพิมพ์ เป็ดเต่าควายเลขมาตรฐานหนังสือ 9786167907185 มันเริ่มจากการตั้งคำถามของตัวละครว่า“ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ ที่เราไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว” ผู้เขียนส่งต่อคำถามนี้จากตัวละครหนึ่งไปสู่อีกตัวละครหนึ่งชีวิตหนึ่งไปยังอีกชีวิตหนึ่งชีวิตอันสามัญ ที่มีความรัก ที่ผิดหวังในความรักที่มีความฝัน ที่กำลังตามหาความฝันที่หมดความฝัน ไม่มีเป้าหมายในชีวิตที่ค้นหาอะไรสักอย่าง ที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ฯลฯเราล้วนธรรมดาสามัญ .. เราชอบกิมมิคที่ผู้เขียนทิ้งปมเล็กๆ เอาไว้ชอบความเกี่ยวข้องกันของตัวละครความเชื่อมโยง การส่งต่อความสัมพันธ์ความรู้สึก ความเจ็บปวด และการปลอบประโลมกันและกันในความโยงใยในสังคมเล็กๆ ความสัมพันธ์ และความผูกพันระหว่างมนุษย์มีผลต่อกันเสมอบ้างบั่นทอนกำลังใจ บ้างเสริมสร้างกำลังใจเราไม่รู้หรอก เว้นแต่ว่าเราจะละเอียดอ่อนเพิ่มขึ้นสักหน่อยระมัดระวังคำพูดและการกระทำบางอย่างที่อาจส่งผลกระทบต่อจิตใจใครบางคน .. คนเราจะยอมมีชีวิตต่อไปก็เพื่อจุดมุ่งหมายอะไรสักอย่างแม้ว่าสิ่งนั่นคือการ “ตาย” ในรูปแบบที่ตนเองกำหนดมีชีวิตอยู่ต่อไป .. เพื่อที่จะค้นหาวิธีตายตามแบบที่ตนเองต้องการ? ความเหงาเข้าเกาะกุมหัวใจคนเมืองมากขึ้นเรื่อยๆอย่างช้าๆ แต่ว่าเพิ่มปริมาณขึ้นทุกทีความสัมพันธ์อันฉาบฉวย ผิวเผิน ทำให้หัวใจผู้คนไม่สัมผัสถึงกันและกันเราต่างโดดเดี่ยว และต้องการใครสักคน .. ความคิดของคนเราทุกวันนี้มันซับซ้อนเกินไป แม้แต่กับตนเองชีวิตเพียงแค่ต้องการมีใครสักคนเมื่อมีใครสักคน ก็เริ่มต้องการให้เขาเข้าใจแต่เมื่อเขาเข้าใจ ก็หวาดระแวงไปว่า เขาไม่ได้เข้าใจหรอกเพียงแต่แสดงออกมาว่าเข้าใจแล้วสุดท้าย เราก็ไม่เคยพอใจอะไรเลย .. ทำไมต้องคิดอะไรซับซ้อนขนาดนั้นชีวิตมันไม่ได้ยากขนาดนั้นหรอก ..หรือนี่เรากำลังแกล้งทำความเข้าใจพวกเขาไปอีกคนแล้วสินะ? เราล้วนแต่มีเจ้าวาฬ 52Hz ซุกซ่อนอยู่ในมุมใดมุมหนึ่งในหัวใจแต่มันไม่ใช่ทั้งหมดของเราหรอกมันยังมีบางแง่มุมที่เราสามารถเชื่อมต่อกันและกันรักกัน เข้าใจกัน ทำร้ายกัน หรือเยียวยากันละกันอยู่ในโลกกลมๆ ใบนี้อยู่ต่อไปนะ[…]