เรื่อง ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกตผู้แต่ง วีรพร นิติประภาสำนักพิมพ์ มติชนราคา 180 บาท เป็นเพราะคำนำแท้ๆ ที่ทำให้เราอ่านนิยายเล่มนี้ได้ไม่เหมือนเล่มอื่นๆ อ่านไป ก็ระแวงไปว่าแท้จริงแล้วผู้เขียนหมายความตามตัวอักษรหรือเปล่า มีอะไรสอดแทรกระหว่างบรรทัดและช่องไฟไหม .. อาจจะมี แต่ที่เราคิดจะตรงกับที่ผู้เขียนคิดหรือ? หรือแท้จริงแล้วนิยายทุกเรื่องมี หากเพียงแต่เรา “ขบคิด” ? เหตุการณ์บางเหตุการณ์ก็เกิดซ้ำกันกับอีกหลายต่อหลายครอบครัว แต่ผลกระทบจากมันต่างหาก ที่ส่งผลไม่เหมือนกัน นิยายเรื่องนี้ “จงใจ” เศร้าเกินไป เป็นเศร้าด้วยภาษาสละสลวย เป็นความสุขที่ได้เศร้าไปกับภาษาสวยๆ นั้น .. ความขาดของชลิกาและชารียา กับความเหงาของปราณ ถูกบรรยายเอาไว้ด้วยภาพชีวิตวัยเด็กของทั้งสอง ไม่รู้ทำไม อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงเด็กหญิงกะทิ (ในความสุขของกะทิ) แต่ยกให้กะทิเป็นด้านสว่าง ในขณะที่ชลิกา ชารียา และปราณเป็นโลกมืด .. ต่างมุมของเรื่องราวเดียวกัน .. เป็นกะทิในเวอร์ชั่นที่เขียนโดยมูราคามิ .. เรารู้สึกอย่างนั้น ชารียา เด็กผู้หญิง .. ผู้หญิง ที่ทำชีวิตธรรมดาๆ ของตัวเองให้ยาก ชีวิตที่มีความสุขอยู่เพียงแค่เอื้อม แต่กลับปิดกั้น และไขว่คว้า[…]