เรื่อง Sad cafe’
เธอ, เขา, เรา, ฉัน
และสามร้อยกว่าวัน
ในดินแดนแสนโศก
ผู้แต่ง วิรัตน์ โตอารีย์มิตร
สำนักพิมพ์ อารีมิตร
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786164787285

sad cafe’ เป็นคาเฟ่ที่ถือกำเนิดขึ้นมาจากหุ้นส่วนผู้ช้ำรักสองคน
หนึ่งชายหนุ่มอกหัก และอีกหนึ่งหญิงสาวที่เพิ่งแยกทางกับคนรัก
ทั้งสองคน เคยเป็นเพื่อนร่วมงานกันมาก่อน
ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปมีชีวิตของตัวเอง
การกลับมาพบกันอีกครั้งของทั้งคู่
จึงเป็นบรรยากาศของการแบ่งปันความทุกข์ ..
เป็นช่วงเวลาเศร้าๆ .. ต่างคน ต่างเศร้า .. ด้วยกัน
แล้ว sad cafe’ ก็ก่อร่างขึ้นมา

มันเป็นอาคารสีเหลืองซีด ลึกเข้าไปในซอยแห่งหนึ่ง
ไม่มีป้ายชื่อร้าน และไม่มีสิ่งใดบ่งบอกว่าเป็นคาเฟ่
มีเพียงกระดานดำ ที่มีถ้อยคำผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป
เป็นวรรค วลี ที่ถูกหยิบยกมาจากหนังสือหลายเล่ม
ของคาลิล ยิบรานบ้าง ของรพินทรนาถ ฐากูรบ้าง ฯลฯ
ในบริเวณสวนของคาเฟ่ มีต้นปีบ และต้นลั่นทม
มีเก้าอี้เพื่อยามแดดร่มลมตก หรือยามค่ำคืน
คาเฟ่เปิดทำการในเวลาบ่ายโมงตรง .. และปิดลงในตอนเที่ยงคืน
มันเปิดทำการในเวลาบ่ายโมงตรง .. เพื่อหาคำตอบว่า
แล้วหัวใจจะบ่ายหน้าไปทางไหน ..

แล้วหัวใจจะบ่ายหน้าไปทางไหน ..
เราชอบคำโบราณ
ชอบที่มีการใช้คำเก่าๆ ในเรื่อง
หยิบมันมาเป็นปัจจุบัน ทำให้มันไม่หลงหาย

เรื่องถูกเล่าด้วยบรรยากาศนัวๆ
ผ่านตัวละครชายหญิงที่ร่วมกันเป็นเจ้าของร้าน
บางครั้ง เรื่องก็ถูกเล่าขานผ่านพ่อครัวหนุ่ม ..
พ่อครัวที่ชอบอ่านหนังสือ เขียนโปสการ์ด และเริ่มจะสนใจบทกวี
โทนของร้านเต็มไปด้วยความเศร้า โศก
แล้วก็กลายเป็น สุข อบอุ่น ละมุนละไม

เรารักตัวละครทุกตัว
ชอบคาแรคเตอร์ของพวกเขา
ชอบบทสนทนาในหลายตอน
ชอบตัวหนังสือบนกระดานดำที่เปลี่ยนไปในทุกวัน
แม้ว่าเราจะไม่เคยอ่านสักเล่มที่ผู้เขียนหยิบยกมาเล่า
แทบจะไม่รู้จักเพลงทั้งหลายที่เขาเลือกมาเปิดในร้าน
ชอบร้านกาแฟแห่งนี้ แม้ว่าเราจะไม่ดื่มกาแฟเลย
(จะแปลกอะไร เจ้าของร้านยังดื่มกาแฟสำเร็จรูปเลย)
และเราก็อยากจะไปยังสถานที่แห่งนี้ สักครั้ง ..
แม้ว่า .. เราจะไม่เศร้าเลยสักนิด

หนังสือเล่มนี้ เราขอยืมห้องสมุดที่มีชื่อว่า มาหาสมุด มาอ่านค่ะ
หนังสือเล่มนี้ถูกพิมพ์โดยผู้เขียนเอง
ผู้เป็นเจ้าของร้านหนังสือ booktopia ที่อุทัยธานี
เสียดายที่เรามัวแต่ชักช้า ซื้อหนังสือเล่มนี้ไม่ทัน
และตอนนี้ก็หาซื้อไม่ได้เสียแล้ว
เว้นเสียแต่ว่าจะอดทนรอคุณผู้เขียนตีพิมพ์มันขึ้นมาใหม่

ดังนั้น จึงขอขอบคุณห้องสมุดมาหาสมุด
(ในโครงการบ้านข้างวัด ที่เชียงใหม่) มากๆ
ที่ทำให้เราได้อ่านหนังสือเล่มนี้
(และทำให้เราได้เสียดาย .. ว่าทำไมถึงไม่ซื้อเอาไว้นะ!!)
ตอนนี้อ่านจบแล้ว และกำลังจะส่งคืนแล้วค่ะ
ขอโทษที่ดองเอาไว้เสียนาน
และขอบคุณอีกครั้งที่แบ่งปันกันอ่านค่ะ 🙂