เรื่อง แก้วกลางดง
ผู้แต่ง ทมยันตี
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
ราคา 300 บาท

นิยายเรื่องนี้ถือกำเนิดขึ้นในยุคที่บ้านเมืองยังมีป่าสมบูรณ์
และป่ายังมีสัตว์ป่าให้ล่าไม่รู้หมด
ลองเทียบดูปีที่พิมพ์ .. 2519
นิยายเรื่องนี้คงถูกเขียนขึ้นระหว่าปี 2516 กับ 2519
(ในตอนจบเฉลยว่าเขียนจบในปี 2518)
เดาดูแล้วผู้ก่อการร้ายในเรื่องนี้ คงหนีไม่พ้นกลุ่มคอมมิวนิสต์
และอาจรวมไปถึงเหล่านักศึกษาที่หนีเข้าป่ากันในเป็นจำนวนมากในยุคนั้นนั่นแหละ
เพียงแต่ทมยันตีละเว้นเอาไว้ ไม่ได้ลงรายละเอียดมาก
กลับไปเน้นตรงความใสสะอาดของชนเผ่าชาวเขาเสียมากกว่า
ซึ่งก็ทำให้เนื้อเรื่องไม่ฮาร์ดคอร์ การเมืองจ๋า ..
กลายเป็นเพียงนิยายรักกุ๊กกิ๊ก น่ารักเรื่องหนึ่ง

ความทะนงตนของทรงเผ่า ทำให้ตาจั่น พรานป่าเจ้าถิ่น
เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ของพ่อ ต้องจบชีวิตลงเพื่อปกป้องเขา
เขารอดชีวิต แต่เมียวดี .. ลูกสาวตาจั่น จะเหลือเพียงลำพังตัวคนเดียว
เมียวดี .. ที่ตาจั่นฝากไว้กับเขา

เมียวดี .. มิยาวดี .. คือกระแตป่า
มันแสบ มันซน มันดื้อพอๆ กับทรงเผ่าน่ะแหละ
เมื่อคนดื้อกับคนดื้อมาเจอกัน ย่อมไม่มีใครยอมใคร
สองคนเดิมพันกันว่า .. ใครที่ล่าไอ้แมวยักษ์ที่คร่าชีวิตตาจั่นได้ก่อน .. คนนั้นชนะ
และต้องยอมทำตามความต้องการของอีกคน

จากการแข่งขันกันล่าไอ้ลาย
กลายมาสู่การล่มหัวจมท้าย ผจญอันตราย
ติดตามร่องรอยของผู้ก่อการร้ายบนภูเขา
เวลาหลายวันในป่า ทำให้ทรงเผ่าและเมียวดีรู้จักกันมากขึ้น
และยอมรับในกันและกันมากขึ้น
ความเข้าใจเริ่มก่อกำเนิด และความรักก็คงตามมาด้วยเช่นกัน
หัวใจตัวเองนั้น เขารู้นานแล้ว .. แต่การยอมรับนั้นมันอีกเรื่องหนึ่ง
สิ่งที่เหลือจากนั้น คือการทำลายกรอบความคิดของทรงเผ่าเอง

ความเจริญของมนุษย์วัดกันด้วยคนหมู่มากนี่เอง?
มันตัดสินด้วยการที่ หากคนฝ่ายใดมากกว่า
วัฒนธรรมของคนกลุ่มนั้นก็คือความเจริญ?
หากวันใด มนุษย์ป่ากลายเป็นคนหมู่มาก
ความศิวิไลซ์ที่เรานับถืออยู่นี้ อาจกลายเป็นความป่าเถื่อนเข้าให้บ้าง?

ปล. ปกนี้ไม่สวยเอาซะเลยเนอะ .. ขัดใจมากอ่ะ?