อ่านแล้วเล่า

เกนรี มายรี

87-2 เกนรี มายรี

เรื่อง เกนรี มายรี
ผู้แต่ง โสภาค สุวรรณ
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรรณกรรม
ราคา 260 บาท (2 เล่มจบ)

จากคำนำทำให้เราทราบถึงแรงบันดาลใจของผู้เขียนค่ะ
ผู้เขียน เขียนเรื่องนี้ขึ้นด้วยแรงบันดาลใจจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในเมืองสีป่อ แห่งรัฐฉาน
เพียงการตัดสินใจจากผู้นำคนเดียวของประเทศ ทำให้เกิดความสูญเสียหลายทางต่อเนื่องกันมาเป็นทอดๆ
จากส่วนเล็กๆ ไปจนถึงยอดสุดของระบอบการปกครองดั้งเดิม
ครอบครัวต้องพลัดพราก แตกแยก สูญหาย และสูญสลาย ..

87-9 เกนรี มายรี

แต่เนื่องจากโสภาค สุวรรณ ต้องการที่นำเรื่องราวเหล่านั้นมาเขียนในรูปแบบนิยาย
(เราจึงเข้าใจเอาเองว่า) ผู้เขียนจึงได้ดัดแปลงเนื้อหาให้ผิดไปจากความเป็นจริงหลายส่วน
เกนรี มายรี เปิดเรื่องด้วยฉากสุดท้ายในชีวิตของมหาเทวี
ในเวลานั้น นางได้ฝากบุตรสาวเล็กๆ 2 คนของนางไว้กับนายแพทย์ทินทิน
จิตแพทย์ผู้จงรักภักดี ผู้มีสายเลือดเดียวกันกับเจ้าผู้ครองรัฐ
(ซึ่งในความเป็นจริง มหาเทวีสุจันทรีสามารถลี้ภัยออกนอกประเทศได้โดยปลอดภัย
และมีชีวิตยืนยาวกว่านั้นมากนัก)
อีกหนึ่งสิ่งที่ผิดไปจากประวัติศาสตร์คือ ผู้เขียนตั้งให้เกนรี ฟ้าหญิงองค์น้อยเป็นพี่ และมายรีเป็นน้อง
ในขณะที่ความเป็นจริง (จากสิ้นแสงฉาน) บอกเอาไว้ว่ามายรีเป็นเจ้าพี่ และเกนรีเป็นเจ้าน้อง
(แถมยังทำให้ชะตาชีวิตของเจ้าน้องบิดผันไปจากความจริงด้วย แต่ขอไม่บอกนะคะ เดี๋ยวสปอยล์ ^^)
(แต่จริงๆ ข้างล่างนี้ก็ค่อนข้างสปอยล์เนื้อหาหลักนะคะ เตือนกันไว้ก่อน ^^”)

นอกจากนี้รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อื่นๆ ก็ได้ถูกแต่งเสริมขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียนด้วย
เพื่อให้ได้อรรถรสของนิยายครบถ้วน สมบูรณ์

87-4 เกนรี มายรี

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ จึงเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในนิยายเรื่องเกนรี มายรี
ไม่ใช่พระประวัติแท้จริงของเจ้านางน้อยทั้งสองจากรัฐฉานแต่ประการใด
เกนรีและมายรี ธิดาเจ้าเหนือหัวแห่งรัฐใหญ่ทางตอนเหนือของไทย
สาวน้อยลูกครึ่งผู้มีเชื้อสายไทยใหญ่จากเจ้าหลวง และไทยจากเจ้านางหลวงหรือเจ้านางหอคำ
เป็นกำพร้าตั้งแต่เล็กๆ ด้วยว่าเจ้าหลวงผู้เป็นบิดาถูกจับกุมตัว
ฝ่ายเจ้านางหลวงผู้เป็นมารดา เสียชีวิตลงด้วยโรคร้ายระหว่างสงครามกลางเมือง
เด็กหญิงทั้งสองเติบโตขึ้นมาท่ามกลางข้าราชบริพารผู้ภักดีจำนวนหนึ่ง
ได้รับการศึกษาพอสมควรตามแต่จะสอนกันเองได้
กินอยู่อย่างจำกัดภายใต้การควบคุมของทหารเลวที่ถูกส่งมาจากรัฐบาลทหารของท่านผู้นำ

เจ้าพี่เจ้าน้องทั้งสองเติบโตและงดงามขึ้นทุกวัน
ลักษณะราศีแห่งสายเลือดจากผู้ที่เคยเป็นเจ้าชีวิตประชาชนทั่วแคว้นฉายแววออกมาเด่นชัด
โดยเฉพาะเกนรีเจ้าน้อยผู้พี่นั้นเธอมีลักษณะอันน่าเกรงขาม มีอำนาจลึกล้ำซ่อนอยู่ภายใน

87-5 เกนรี มายรี

ในเวลานั้นเอง เกนรีมีโอกาสได้พบกับเจ้าวรอินทร์ ซึ่งปลอมองค์เป็นคนงานส่งไม้ฟืนให้กับทหารพม่า

เจ้าวรอินทร์ บุตรชายเจ้าเมืองเสียง เมืองเอกรองจากรัฐสีป่อ (ซึ่งในเรื่องไม่ได้เอ่ยชื่อเมืองเอาไว้)
เป็นว่าที่เจ้าหลวงองค์ต่อไป ขณะที่เกนรีเองก็เป็นว่าที่เจ้านางหลวงเช่นกัน
เจ้าวรอินทร์มีแผนที่จะเดินเท้าหลบหนีเข้าเมืองไทย
ขณะที่เกนรีและมายรีเองก็กำลังดำเนินการที่จะขอลี้ภัยเข้าประเทศไทยด้วยเช่นกัน

87-3 เกนรี มายรี

เมื่อเจ้านางน้อยทั้งสองลี้ภัยการเมืองมายังประเทศไทยได้
พวกเธอได้อาศัยร่มเงาของคุณยายแท้ๆ ของเธอ ที่แม้จะไม่ร่ำรวย แต่ก็มีความคิดอ่านที่ดี
มีเมตตา มีกิริยามารยาทเพียบพร้อมที่จะถ่ายทอดสิ่งดีๆ ให้แก่เจ้านางทั้งสอง
สามชีวิตได้ต่อสู้อุปสรรคต่างๆ นานามาด้วยกัน จวบจนกระทั่ง …
เจ้านางน้อยที่บุญน้อยกว่า เติบโตมาได้จนอายุราว 10 ปี เคราะห์กรรมก็ก่อให้เกิดอุปัทวเหตุขึ้น
วันเวลาผ่านไปจวบจนกระทั่งเจ้านางเกนรีกลายเป็นนักศึกษาแพทย์ ปีที่ 3
คุณยายผู้เป็นเสาหลักเพียงคนเดียวของเธอก็มาเสียชีวิตไปอีกคน ทุกข์ทบทวีใหญ่หลวงขึ้นทุกที
แต่เจ้านางน้อยคนเดียวที่เหลืออยู่ยังสู้อุตส่าห์มานะศึกษาต่อมาเพียงผู้เดียว
เธอได้รับทุนจากทายาทสกุล ‘อนุรักษ์ราชวัลลภ’
ความผูกพันระหว่างเธอกับเขาเริ่มขึ้นตั้งแต่วันนั้น และเกี่ยวเนื่องร่วมบุญร่วมกรรมกันเรื่อยมา

เขต อนุรักษ์ราชวัลลภ บุรุษผู้มีกิริยามารยาทเรียบร้อย มีความสุขุม มีวัฒนธรรม รักดนตรีเช่นเดียวกับเธอ

เรียกว่าอะไรๆ ก็ดีน่ะแหละ ถ้าเพียงแต่เขาจะไม่รู้ทันเธอมากไปเสียหน่อย
รู้จนเหมือนเข้ามานั่งอยู่กลางหัวใจ ..
หัวใจของคนที่ไม่ได้มีไว้รักใครนอกจากประชาชนของเธอเท่านั้น

ระหว่างความผูกพันวัยเด็กที่บังตาว่าเป็นความรัก
เธอบอก .. เธอหลอกตัวเองและทุกคนว่าหน้าที่อันติดตัวมาแต่กำเนิดนั้นคือความรัก
มุ่งมั่น เด็ดเดี่ยวอยู่กับมัน .. ก่อนจะพานพบความรักที่แท้จริง
หากเมื่อพบแล้ว เธอต้องเลือก .. ความรักหรือหน้าที่?

87-7 เกนรี มายรี

แต่ความสุขก็มีอายุสั้นนัก .. เมื่อรู้ว่ารัก ก็รักด้วยสติสัมปชัญญะ
เธอเลือกแล้ว .. ความรักหรือหน้าที่ ..

87-8 เกนรี มายรี

โสภาค สุวรรณ ได้ใส่ตัวละครอีกตัวที่เป็นอุทาหรณ์สอนใจให้กับผู้อ่าน .. สำหรับคนเป็นแม่
ตัวละครตัวนี้ นับได้ว่าเป็นพี่น้องคนละแม่กับดุจเดือน
ผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านนั้นอาจไม่ถูกกัน
แต่ความใสสะอาดแบบเด็กๆ ทำให้ดุจเดือนและเกนรีคบกับอย่างเพื่อนที่พูดคุยปรับทุกข์กันเสมอๆ
ดุจเดือนเป็นเด็กน่าสงสาร ผู้เขียนเขียนให้เราได้เห็นวิวัฒนาการของคนที่เดินไปสู่ทางเสื่อม
ซึ่งล้วนแล้วแต่มีที่มาจากครอบครัวทั้งสิ้น โชคดีที่ผู้เขียนไม่ใจร้ายกับเธอมากเกินไปนัก
ชีวิตของดุจเดือน (ถ้าวัดด้วยค่านิยมของคนยุคนี้) จึงไม่ถึงกับพังยับในตอนจบ
แต่กระนั้นก็คงทำให้คนอ่านที่เป็นแม่ ‘รู้สึก’ จี๊ดๆ ในใจกันบ้าง

87-6 เกนรี มายรี

แม้ว่าเหตุการณ์จะเกิดขึ้นในยามสงคราม แต่โสภาค สุวรรณก็ยังใส่ความโรแมนติคระหว่างรักต่างฝ่าย
ท่านซอล่า ครูพี่เลี้ยงของเจ้านางน้อยทั้งสอง กับผู้กองผู้ควบคุมเหล่าเชลยศักดิ์เหล่านี้
เป็นความโรแมนติคที่สะอาด สุภาพ และลงตัว

และอีกคู่ .. คู่เอกของเรื่อง ..โรแมนติคในรักที่เป็นไปไม่ได้ รักแต่ต้องหักห้ามใจ ..
แม้เนื้อหาจะต่างจากความเป็นจริงไปมากมาย ..
แต่นิยายเรื่องนี้ก็ตรงกับวัตถุประสงค์ของผู้เขียน และมันสนุกค่ะ

ปล. ไปเสิร์ชหาภาพเจ้านางเกนรี มายรีที่ค่อนข้างล่าสุดมา
ได้พบว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ทั้งคู่ และมีลักษณะค่อนข้างตรงกับที่บรรยายเอาไว้ในหนังสือค่ะ

unnamed-1

ที่มาของภาพค่ะ ในนั้นเล่าเรื่องการไปเยี่ยมชมวังของเจ้าฟ้ารัฐสีป่อเอาไว้น่าสนใจด้วยค่ะ

Comments are closed.