เรื่อง หลังอาน
ผู้แต่ง บินหลา สันกาลาคีรี
สำนักพิมพ์ มติชน
ราคา 140 บาท

เราอ่านหนังสือเล่มนี้มาตั้งแต่ยังขี่จักรยานไม่เป็น
แม้เมื่อตอนมาหัดจักรยานในวัยสามสิบ ก็ยังไม่ได้นึกถึงบินหลา
แต่คาดว่าคงมีบางส่วนเสี้ยวที่ค้างคาอยู่ในจิตใต้สำนึก ที่ทำให้เราหัดมันจนสำเร็จ
พฤติกรรมขี่จักรยานท่องเที่ยวของคนยุคนี้ ต้องมีบางคน .. หลายๆ คน ที่มีบินหลาเป็นไอดอล

ก่อนที่จักรยานจะมาฮอตฮิต สุดเท่ สุดชิคอย่างในยุคสมัยนี้
ย้อนไปเกือบ 20 ปีก่อน ชายร่างอวบคนหนึ่งเคย “ลาออก” ไปปั่นนำเทรนด์คนไทยทั้งประเทศมาแล้ว!!

ถ้ายุคนี้เห่อนิ้วกลมกัน ยุคเราต้องเห่อพี่จุ้ย เพลงดาบฯ และบินหลา
ชายผู้ทำความฝันให้เป็นความจริงได้ด้วยการปลดเปลื้องพันธนาการตามขนบสังคมเมือง
บ้าน รถ และงานประจำ ความฝันที่ใครๆ ก็อยากละทิ้ง ไปมีชีวิตตามใจต้องการ
หลายคนฝัน แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะทำสำเร็จ
บินหลา สันกาลาคีรี ทำให้เราดูแล้ว

บินหลาไม่ใช่คนที่ขี่จักรยานเก่ง ไม่ใช่คนที่มีแรงบันดาลใจแก่กล้า
เป็นแค่คนธรรมดาที่ฝันสูง แล้วก็กลับกลัวที่จะทำตามฝันนั้น เหมือนคนทั่วๆ ไป
เขาเป็นตัวอย่างของคนธรรมดาๆ ที่เอาชนะความกลัว
มีท้อแท้ มีสิ้นหวัง มีล้มลุกคลุกคลาน ตราบใดที่ยังไม่หยุดเดินทาง มันต้องถึงเป้าหมายแน่ๆ
แม้สภาพจะไม่สวย ไม่เท่ แต่ก็สมดังความตั้งใจ
เขาเป็นแรงบันดาลใจให้คนธรรมดาๆ อย่างเรา ได้ฮึกเหิมและมีฝันอย่างเขาบ้าง

ต้องใช้ความมุ่งมั่นขนาดไหนที่จะนำพาร่างอวบๆ บรรทุกมาบนหลังอาน
ด้วยระยะทางจากเชียงใหม่มาถึงกรุงเทพฯ ได้สำเร็จดังตั้งใจ
ระหว่างทาง บนพาหนะ .. จักรยานไม่ใช่เครื่องบิน
ระยะทางเวลาไม่ใช่เพียงชั่วหนึ่งหลับ
แต่ยาวนานพอที่จะเกิดความลังเล ท้อแท้ และท้อจนอยากจะถอยมานับครั้งไม่ถ้วน
อะไรคือกำลังใจอันหาญกล้านั้น?

หนังสือแต่ละเล่ม สนุกไม่เหมือนกัน
สำหรับเล่มนี้ สนุกตรงที่วิธีการเล่าเรื่องของบินหลา
สำนวนของเขาสนุกสนาน ลูกเล่น ลูกล่อ ลูกชนเพียบ

แม้จะเริ่มต้นด้วยความตลกคะนองในสำนวนของเขา
แต่เมื่อดำเนินมาถึงช่วงกลางและท้ายเล่ม
บินหลาก็ใช้สำนวนเดียวกันนั้นบีบเขย่าความรู้สึกของเราอย่างเชียวชาญ
ให้เราสนุก สุข ซึ้ง อึ้ง และหดหู่ไปกับเรื่องราวที่เขาเล่า
แม้จะเล่าเพียงแค่ประสบการณ์การปั่นจักรยานและเส้นทางที่ปั่นผ่าน
แต่สิ่งที่เขาพบเจอ และมุมมองของเขามันทั้งแสบคัน และเศร้าซึ้ง ปะปนอลอวนเสียจริงๆ

บินหลาเล่าถึงความหลังครั้งมาออกค่ายสมัยเรียนในพื้นที่ที่เขาปั่นจักรยานผ่านในวันนี้
เรื่องที่ว่าดันไปพ้องกับที่พี่จุ้ย ศุ บุญเลี้ยง เคยเล่าเอาไว้ในคอนเสิร์ตพูดพร่ำฮัมเพลงรักเป๊ะๆ
นี่สินะ .. คนแบบเดียวกันก็มักจะโคจรมาพบกัน และได้ทำอะไรๆ ด้วยกัน (บ่อยๆ)
(ถ้าเป็นคู่ชายหญิง เราอาจจะเรียกว่าบุพเพฯ)
และคนที่ชอบคนแบบนี้ ก็พลอยเป็นแฟนคลับทั้งบินหลาและพี่จุ้ยไปด้วยพร้อมๆ กัน

เรื่องเล่าของคนบนอาน เริ่มต้นด้วยความสนุกเฮฮา
แต่แล้วก็กลับพาเราเข้าสู่เรื่องราวต่างๆ ได้อย่างแนบเนียน
ที่โดนเต็มๆ แต่มาแบบเนียนๆ ก็คือเรื่องความทุจริตของข้าราชการและนักการเมืองนี่แหละ
เล่าเพลินๆ ผ่านๆ แต่ย่องเข้าไปตีแสกหน้าอย่างเนียนๆ
หลังอานมีเรื่องเล่า เสียงหัวเราะ และความจริง