อ่านแล้วเล่า

วิชาเดินทางหลังเลิกเรียน

เรื่อง วิชาเดินทางหลังเลิกเรียน
ผู้แต่ง พลอยไพลิน ตั้งประภาพร
สำนักพิมพ์ บัน
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786162984617

ทรานส์ไซบีเรีย เป็นเส้นทางสุดฮิตของนักเขียนหนังสือเล่าประสบการณ์ท่องเที่ยว
ครั้งแรกที่ได้อ่าน น่าจะเป็น นั่งรถไฟไปตู้เย็น ของนิ้วกลม เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว
ต่อจากนั้น ก็ได้อ่านประปรายจากอีกหลายเล่ม
มาจนถึงเล่มก่อนหน้านี้ เราเพิ่งอ่าน i roam alone ของมิ้นท์จบ
มิ้นท์ก็เล่าเรื่องรถไฟสายนี้
แล้วเล่มที่หยิบมาอ่านต่อกัน วิชาเดินทางหลังเลิกเรียน ของพิกก้าพลอย
ก็เล่าเรื่องของเส้นทางสายเดียวกัน

แต่แผนของพลอย ถูกขีดออกไปไกลกว่านั้น
จบเส้นทรานส์ไซบีเรีย เจ้าพลอยยังลากเส้นแผนที่ต่อไปยังฟินแลนด์
สวีเดน เดนมาร์ก เนเธอร์แลนด์ และปิดท้ายที่ฝรั่งเศส

ทริปเริ่มต้นด้วยการบินจากไทยไปปักกิ่ง
จากนั้น นั่งรถไฟสายทรานส์มองโกเลีย ยาวนาน 33 ชั่วโมง
จากปักกิ่งไปอูลานบาตาร์ เมืองหลวงของมองโกเลีย
ระหว่างทางบนรถไฟสายยาวนานนี้เอง
ก็เกิดบทสนทนาที่น่าสนใจเกิดขึ้น

มันเป็นบทสนทนาบนรถไฟ กับชายอเมริกันวัยกลางคน เขาบอกว่า
มันไม่แปลกหรอก
ที่เด็กจบใหม่ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไร
เป็นเรื่องที่ปกติมากๆ ที่อเมริกาก็มีเหมือนกัน
บางคนเรียนจบมาแล้วรู้ว่าตัวเองชอบอะไร อยากจะทำอะไร มันก็ดี
แต่คนที่ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรก็เป็นเรื่องธรรมดา
คุณแค่ทำตามหัวใจตัวเอง ไม่ต้องกดดันไปหรอก

จริงๆ แล้ว บทสนทนายืดยาวในตอนนั้น โดนใจเราทุกประโยคเลยค่ะ
อย่างเช่น มันก็มีคำถามหนึ่ง จากคุณคนนี้
เขาถามพลอยว่า คุณภูมิใจในตัวเองครั้งสุดท้ายเมื่อไร
คำถามมันก็ย้อนกลับมาถามคนอ่านเองว่า
แล้วเราล่ะ เราภูมิใจในตัวเองครั้งสุดท้ายเมื่อไร

เราว่าพลอยก็เหมือนเรา และเหมือนอีกหลายๆ คน
ที่แทบจะไม่เคยคิดถึงเรื่องความภูมิใจในตัวเองสักเท่าไร

เพราะพลอยออกเดินทางมาพร้อมกับคำถามในใจที่ว่า
เรียนจบแล้วจะทำอะไรต่อดี
ตลอดการเดินทางครั้งนี้
หลายๆ ครั้งจึงเหมือนว่าสถานการณ์นำพาให้พลอยต้องขบคิด
หรือสร้างบทสนทนาที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้อยู่บ่อยๆ

เราชอบวิธีการเล่าเรื่องของพลอยนะ
มันมีอารมณ์ขัน มีลูกเล่น
แถมยังเล่าด้วยทัศนคติในด้านบวก

เราว่าเล่มนี้เหมาะมากเลยกับเด็กๆ หรือแม้แต่คนวัยทำงาน
ที่กำลังค้นหาเส้นทางชีวิตของตัวเอง ที่ยังถามตัวเองว่า
เราชอบอะไร เราอยากทำอะไร
อนาคตเราเห็นภาพตัวเองอยู่ที่ไหน และทำอะไรอยู่
มันเป็นหนังสือขำๆ บวกๆ ที่ซ่อนคำถามถึงสิ่งเหล่านี้เอาไว้อย่างย่อยง่าย
ไม่เครียด ไม่กดดัน และไม่จำเป็นต้องมีคำตอบหลังอ่านจบ
แต่เราอาจได้แง่คิด ได้มุมมองมุมใหม่
ที่จะไม่กดดันตัวเอง ไม่คาดหวังกับตัวเอง
มันดีมากๆ เลยค่ะ 🙂

Comments are closed.