อ่านแล้วเล่า

ล่า

84-1 ล่า

เรื่อง ล่า
ผู้แต่ง ทมยันตี
สำนักพิมพ์ ศิลปาบรรณาคาร
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786162144110

เรื่องเริ่มต้นในตอนที่มธุสรตัดสินใจหย่าขาดกับสามี
โดยแลกทรัพย์สมบัติทุกอย่างที่มีกับสิทธิขาดในการดูแลมธุกร ลูกสาวที่รักยิ่ง
ลูกสาวที่เป็นดังดวงใจ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ

มธุสรคือนางเอกตามแบบฉบับของทมยันตี เข้มแข็ง อดทน และทิฐิแรง
และเพราะทิฐิอันนี้เองที่ได้นำพาตัวเธอและลูกให้ต้องมาพำนักอยู่ในที่อโคจร
แม้จะทำดีที่สุดแล้ว แต่สุดท้ายสิ่งแวดล้อมอันเลวร้ายรอบๆ ตัวก็เริ่มสำแดงผล
เนื้อเรื่องในตอนต้น ถูกเขียนให้บีบเค้นความรู้สึกเกินจริง
ชีวิตที่ลำบากก็ลำบากเกินจริง
ซึ่งมันคงจะเป็นอย่างนั้น สำหรับคนที่เคยสบายแล้วต้องมาพบกับความยากลำบากชนิดกะทันหัน

ค่านิยมในยุคเก่า ลมปากของมนุษย์มีอิทธิพลต่อชีวิตคนมากจริงๆ
พอมาอ่านในยุคที่มนุษย์เลิกสนใจกัน ไม่แคร์คำพูดกันและกัน
มันเลยอึดอัดว่า อะไรจะขนาดนั้น ชีวิตเธอมันยากไปเสียทุกอย่าง
ทำอะไรก็โดนนินทา แถมมธุสรที่ดูนิ่งๆ ที่จริงก็หวั่นไหวไปกับทุกคำนินทาจนน่ารำคาญ
ผู้เขียนบีบเค้นให้เราอึดอัด อัดอั้นไปกับมธุสรจนถึงที่สุด
จนถึงในที่สุด เรา (มธุสรและคนอ่าน) จึงระเบิดไปพร้อมๆ กัน
นานๆ ทีจะอ่านนิยายแบบที่เอาใจช่วยฆาตกร รู้สึกว่าตัวเองโรคจิตขึ้นเยอะเลย (ฮา)

มธุสรเก็บกดอารมณ์รุนแรงอยู่ภายใน
รักลูกมาก ก็มากเกินปกติ เกลียด (อดีต) สามีมาก (อันนี้สมควรเกลียดตามที่ผู้เขียนบิ้วท์)
และที่เกลียดยิ่งกว่า คือเหล่าอมนุษย์ทุกตนที่ทำลายลูกของเธอ
เกลียดจนต้องเอาคืน เอาคืนให้สาสม!

เมื่อชีวิตอย่างพลเมืองดีเดินมาถึงทางตัน
รุ่งฤดี .. อีกเสียงจากสมองจึงเริ่มมีอำนาจสั่งตนให้ดำเนินชีวิตอีกแบบหนึ่ง
แบบที่ตัวตนเดิมของมธุสรไม่มีทางคิดได้แน่ๆ
เสียงนั้น สั่งให้เธอเริ่มต้นแผนการบางอย่าง

84-2 ล่า

ดีกรีความซาดิสก์เพิ่มขึ้นตามจำนวน ‘เหยื่อ’ ที่จัดการไป
ยิ่งนานวัน มธุสรก็ยิ่งถูกครอบงำโดยรุ่งฤดีมืดมิดขึ้นทุกที
แผนการก็ซับซ้อนชวนแหวะมากขึ้นทุกครั้ง
ดีที่ผู้เขียนไม่ได้บรรยายภาพไว้ละเอียด แต่ไปเน้นจุดของอารมณ์และความรู้สึกแทน
ผู้เขียน บรรยายความโรคจิตของมธุสรเอาไว้อย่างน่าหดหู่
บรรยายความรักระหว่างเธอกับลูกเอาไว้อย่างน่าเศร้า
และแน่นอนค่ะ เราเสียน้ำตาให้กับนิยายเรื่องนี้อีกตามเคย T—T

ล่า เป็นนิยายที่อ่านตอนเด็กๆ (กว่านี้) ได้สนุกมาก
แต่พอโตขึ้น เรากลับมองว่ามธุสรมีส่วนอย่างมาก
ที่เปิดโอกาสให้สิ่งเลวร้ายต่างๆ เข้ามาในชีวิตตนเองและลูก
ขัดใจหลายอย่างในการตัดสินใจ (ในตอนต้น) ของเธอ
แต่ก็นั่นแหละ ถ้าผู้เขียนไม่ดำเนินเรื่องให้บีบคั้นถึงขีดสุด
เมื่อถึงตอนที่เธอแก้แค้น มันคงไม่สาสมใจถึงขนาดนี้

ล่า .. เศร้า สลด หดหู่ และสาแก่ใจ
บางทีคนเลวแท้ๆ ในสังคมก็ต้องเจออะไรแบบนี้บ้าง
แม้ไม่ได้เกิดขึ้นในชีวิตจริง แต่เป็นแค่นิยายก็ยังดี

Comments are closed.