อ่านแล้วเล่า

ลิงพาดกลอน

เรื่อง ลิงพาดกลอน
ผู้แต่ง ปราปต์
สำนักพิมพ์ แพรวสำนักพิมพ์
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786161825904

การตายของเสือโคร่ง เพื่อนรักในวัยเยาว์ของเขา
เป็นเหตุให้ไตรตรึงษ์ วิไลวุฒิ หรือกบี่ (ชื่อเก่า)
หรือลิง (ชื่อที่เสือโคร่งเรียก) ต้องเดินทางกลับบ้านเกิดในจังหวัดหนึ่งทางภาคใต้
เขาได้รับรู้ .. พัวพัน .. กับคดีฆาตกรรมสยองขวัญที่เกิดต่อเนื่องวันเว้นวัน

ณ บ้านหลาว ศพของเสือโคร่งต้องกลายเป็นศพอนาถา
เหตุเพราะเสือโคร่งเป็นตำรวจปลอมตัวมาสืบคดี
และตัวตนที่แท้จริงของเขาจะมีผลต่อคดีที่ยังสืบไม่เสร็จ ..
มันจึงเป็นการตายที่แสนเศร้า
เป็นงานศพที่เงียบเหงา ไร้ญาติขาดมิตร
ขาดแม้แต่รูปและชื่อจริง!!

นอกจาก (ร่างไร้วิญญาณของ) เพื่อนเก่า
เขายังได้พบศัตรูเก่า .. ซึ่งบัดนี้เติบโตขึ้นเป็นตำรวจเฉกเช่นกัน
สุริยัน เป็นผู้ถ่ายทอดคดีแปลกประหลาด
ที่เหยื่อถูกฆาตกรรมอย่างน่าสยองขวัญ
(ซึ่งในเล่มก็บรรยายไว้น่ากลัวด้วย แต่อ่านข้ามๆ ได้)
ตามแบบวิธีลงโทษขั้นสูงสุดแบบโบราณ
มันคือโทษประหาร 21 สถาน จากกฎหมายตราสามดวง

ไตรตรึงษ์เริ่มต้นสืบคดีอย่างลงลึก ..
เพื่อที่่จะพบความเกี่ยวโยงบางอย่างระหว่างเหยื่อ
และค้นพบจุดมุ่งหมายของฆาตกร ..

เรื่องนี้ ไม่แน่ใจว่ามีนางเอกหรือเปล่า
เพราะเนื้อเรื่องเน้นจิ้นวายเป็นหลักเลย
เป็นการเติมเต็มให้กับแฟนานุแฟนของแชนกบี่จาก กาหลมหรทึก
ซึ่งตัวละครในเล่มนี้เป็นคนละคนกันแชนกบี่คนเก่า
แต่ผู้เขียนใช้สัญลักษณ์บางอย่างอวตารความรู้สึกมา
ร่างอวตารของแชน กบี่ ถูกหยิบมาขยาย
ใส่บทบาท วิญญาณ และความสัมพันธ์ใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง
ผ่านตัวละครไตรตรึงษ์ และเสือโคร่ง เพื่อนเล่นวัยเยาว์ของเขา

ตัวละครที่ดูจะเหมือนนางเอก นั้นไปแต่งงานกับคนอื่น
ตัวละครที่ดูจะได้คู่กับพระเอก ก็ไม่ค่อยมีลักษณะแบบนางเอกเท่าไร
บทบาทน้อยเป็นตัวประกอบระดับสิบ

ในฐานะของคนที่ไม่ได้อ่านนิยายวาย .. ก็ไม่ติดอะไรนะ
เราเองก็ไม่ได้เจาะจงความหวานของคู่พระนางเท่าไรอยู่แล้วด้วย
ถ้าพล็อตดี เล่าเรื่องได้น่าติดตามดี .. เรื่องนี้ก็ดีพอสำหรับเราแล้ว

สำหรับวิธีเล่า เรื่องนี้ปราปต์เล่าเรื่องเข้าใจง่าย ไม่งง
เปลี่ยนอารมณ์มึนๆ จากตอนที่อ่าน นิราศมหรรณพ
ที่ไขคดีซับซ้อนตัดไปตัดมาเข้าใจยาก
มาถึงเรื่องนี้ก็เปิดเรื่องมาด้วยคนตาย 5 – 6 ศพ
แล้วก็ไล่ไขคดีดะไปรวดเดียว ..
ผ่านบทสนทนาตำรวจเพียงไม่กี่คน ตั้งแต่ต้นไปร่วมร้อยหน้า
ตรงกันข้ามอย่างสุดขั้วกับเล่มก่อนหน้านี้
อย่างกับปราปต์ใช้การทดลองเปลี่ยนวิธีเขียนไปเรื่อยๆ ในแต่ละเรื่อง
แล้วคอยดูปฏิกริยาคนอ่าน .. เพื่อค้นหาแนวทางการเขียนที่โดนที่สุด
หรือเปล่าก็ไม่รู้!?

แต่โดยรวม เราชอบ ลิงพาดกลอน เล่มนี้ มากกว่านิราศมหรรณพเยอะเลย
ประเด็นที่ผู้เขียนเล่น .. อ่านจบแล้วจุกดี
กฏหมายที่คุ้มครองคนรวย คุกที่มีไว้ขังเพียงแค่คนจน
การทำตัวเองให้รวย และอยู่เหนือกฎหมาย
นั้นง่ายกว่าเปลี่ยนทัศนคติ หรือเปลี่ยนวิธีปฏิบัติของคนทั้งประเทศ!?

นอกจากผู้เขียนจะตีแผ่ความห่างระหว่างชนชั้น
และความไม่เท่าเทียมกันในสังคมแล้ว
นอกจากจะขยี้เรื่องความอยุติธรรมของกฎหมายแล้ว
ผู้เขียนยังตีแสกหน้าเราซ้ำด้วยว่า ..
คนธรรมดาทั่วๆ ไปที่ไม่ได้ทำผิดกฎหมายอะไร
ก็เริ่มชินชาและยอมรับต่อความอยุติธรรมเช่นนั้นแล้ว
เรายอมให้มันเกิดขึ้น ยอมปล่อยให้มันเป็นไป ..
และวันหนึ่ง .. เราคงไม่รู้สึกผิดเท่าไร ถ้าเราจะเป็นผู้กระทำความผิดนั้นเสียเอง

ลิงพาดกลอน เป็นนวนิยายร่วมสมัย
ซึ่งได้จดบันทึกสังคม ปัญหา และคดีดังแห่งยุคเอาไว้หลายคดี .. ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม
เมื่อวันเวลาผ่านไป .. มันจะกลายเป็นบันทึกประวัติศาสตร์เล่มหนึ่ง
ที่มีเลือดเนื้อ มีชีวิต มีความรู้สึก

ในแง่ของอรรถรสระหว่างอ่าน ปราปต์ก็บรรจุมันเอาไว้อย่างเต็มเปี่ยม เต็มอิ่ม
ลิงพาดกลอน เป็นนิยายควรค่าแก่การลองอ่านสักครั้งค่ะ

ปล.1 ก่อนอ่าน .. ชื่อเรื่องและเนื้อเรื่องที่เกิดขึ้นทางใต้
ชวนให้เราคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับการเข้าทรงและอาการที่เรียกว่า “ของขึ้น”
แต่หนังสือเล่มนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนั้นอย่างที่คิด

ปล.2 ในช่วงต้น เราอ่านอย่างเดียวไม่ได้ ต้องนั่งเขียนไทม์ไลน์ตามไปด้วย
ไม่งั้นงง จำไม่ได้ว่าเหยื่อที่ตายเป็นใครบ้าง ตายเมื่อไร ที่ไหน ยังไง ฯลฯ
แต่หลังจากนั่งเขียนลำดับไปเรื่อยๆ แล้ว ต่อจากนั้นจะอ่านไม่งงแล้ว พอเข้าใจก็สนุกดี

Comments are closed.