อ่านแล้วเล่า

รัตติกาลยาตรา

64 รัตติกาลยาตรา

เรื่อง รัตติกาลยาตรา
ผู้แต่ง ดวงตะวัน
สำนักพิมพ์ ดวงตะวัน
ราคา 340 บาท
(พิมพ์ครั้งที่ 1 เมื่อปีพ.ศ. 2552)

รัตติกาลยาตรา เป็นอีกเล่มที่ขาดหายไปในชุดธิโมส์ (แบบโยงอดีต) ที่เราไม่ได้รีวิวไว้
พออ่านเรื่องราวแบบผ่านๆ ของเรเวียร์ใน รุ้งในลมหนาวแล้ว
ตัวตนของชายลึกลับคนนี้ก็โดดเด้งเข้าโดนใจของเราเลยทีเดียว
ทำให้คิดขึ้นมาได้ว่า สงสัยเราจะพลาดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับธิโมส์ไปเสียแล้ว
ว่าแล้ว พองานหนังสือหนที่ผ่านมา
รัตติกาลยาตราจึงได้ยาตราจากบูธของดวงตะวันมาตั้งอยู่ที่ชั้นหนังสือบ้านเราในบัดดล
เรื่องราวของชายลึกลับผู้นี้ น่าสนใจสมกับที่ดั้นด้นหามาอ่านจริงๆ ซะด้วยสิคะ

อัญมณีชิ้นหนึ่งซึ่งเป็นสมบัติของคนแห่งคุ้มผีเสื้อ ถูกเปลี่ยนมือเรื่อยมาก
บางคราตกอยู่ในมือของคนในคุ้ม แต่บางคราก็มีเหตุให้ต้องพลัดพราก สูญหาย
แต่ถึงกระนั้น มันก็ยังกลับคืนมายังคุ้มผีเสื้อได้เรื่อยมา
ตำนานแห่งอัญมณีอาถรรพ์นี้มีอยู่ว่า มันจักนำภัยมาสู่ผู้เป็นเจ้าของเสมอๆ
นับตั้งแต่ “เรียว” ลูกชายของญีลาและคิม (ดวงตะวันทำท่าจะปูเรื่องต่ออีกยาวซะแล้วสิ)
เชเชน นายบ้านคนสุดท้ายของคุ้มผีเสื้อเมื่อครั้งทำศึกกับโซรัง
(ท่าทางจะมีศึกของสองกลุ่มชนนี้อีกหลายรอบแฮะ)
นายแพทย์ญีลา (น่าจะเป็นชื่อซ้ำของหมอในยุคปัจจุบันอีกคน)
หรือเตบีญา โจรสลัดแห่งเกาะกริด ฯลฯ
(ทั้งหมดทั้งปวงที่เอ่ยมา ไม่มีในเล่มนี้ค่ะ คงเป็นโครงการภาคอนาคตของคุณนักเขียนอีกแล้ว)

บัดนี้ เข็มกลัดเพชรชิ้นนั้นได้กลับมาสู่มือของคนคุ้มผีเสื้ออีกครั้ง
มันกลับมาอยู่ในมือของเรเวียร์ และมันจะนำอาถรรพ์มาสู่ตัวเขาหรือไม่
.. เรื่องราวของมันจึงจะเกิดขึ้นนับจากนี้ ..

เรื่องเริ่มต้นที่ยุคอดีตอีกครั้ง ในรัชสมัยของปันต์เรทัตกับซายน์
(เรื่องของคนคู่นี้อยู่ในเล่ม บัลลังก์บุหลัน)
หลังจากหมดเรื่องเล่ายุคของสามทายาทจากกาย มัตเต เรเชน คีรา ฯลฯ
อันได้แก่เรทัต อินทัต และญีลา (คือหมายถึงมีคู่ครอง มีครอบครัวกันไปแล้วแล้วน่ะนะ)
ในนิยายเซ็ตต่อมา ดวงตะวันเริ่มแนะนำตัวละครเจเนอเรชั่นใหม่อีกยาวเหยียด
ตัวละคนในเรื่องนี้ ล้วนเป็นลูกหลานของสามหนุ่มจากสามเรื่องกลุ่มนี้อีกทอดหนึ่ง
อ่านแล้วมึนชื่อตัวละครมากค่ะ อยากจะเขียนผังรายชื่อเทียบสายตระกูลกันเลยทีเดียว

เรทัตกับซายน์ มีลูกชายหญิงทั้งหมด 5 คน (วัตถุดิบชั้นยอดของดวงตะวันเลยทีเดียว .. หึๆๆ)
เริ่มต้นคนโต โซยา ตั้งชื่อตามน้องสาวของซายน์ผู้นับถือกูตูร์ และสร้างเรื่องวุ่นวายในบัลลังก์บุหลัน
ตอนจบ โซยาคนที่เป็นน้าผู้นี้หนีไปมาร์คีบันกับเดย์ ลูกชายของปราชญ์เลยางตัวโกง
โซยาคนหลานนี่เอง ที่เป็นเจ้าของเรื่องราวในรัตติกาลยาตราเล่มนี้
โซยา มีน้องๆ ชายหญิงรวมกันอีก 4 ชีวิต (นับรวมโซยาก็เป็น 5 พี่น้อง)
โซยา ธาทิม อลัน เลนาย มาโย

ฝ่ายอินทัตกับเอลัน (จากเรื่องเอลันตรา) ก็ใช่ย่อย มีลูกกันอีก 5 คน
เจราม ราวัต (เอลันตั้งใจตั้งตามชื่อพ่อในยุคปัจจุบันของเธอ) ริชธ์ ดารตี และธิสา

จะมีก็แต่ฝ่ายญีลากับคิม (รุ้งในลมหนาว) เท่านั้นแหละ ที่มักน้อย มีลูกชายคนเดียว .. เรียว
ซึ่งก็เป็นพระเอกของเรื่องนี้เช่นกัน
กว่าจะจบซีรี่ส์ธิโมส์ภาคอดีต ดวงตะวันคงเล่าได้อีกหลายเล่มทีเดียว
คนเขียนจะยังไงไม่รู้ แต่คนอ่านน่าจะเหนื่อยมิใช่น้อยทีเดียว

ในตอนที่คิมเพิ่งตั้งท้องเรียวนั้น เธอได้พบกับวาระสุดท้ายของเณรัณ ชายผู้หลงรักคิม
(เรื่องละเอียดๆ อ่านรุ้งในลมหนาวเลยค่ะ)
เณรัณมาในสภาพผอมโซ เลอะเปรอะไปด้วยเลือดและน้ำเหลืองเน่าเหม็น (คนบ้าแห่งถ้ำตีนเคเชรี?)
เณรัณมาเพื่อเตือนคิมว่า นอเพน (ตัวโกงจากรุ้งในลมหนาว) ได้สาปแช่งเธอ
ด้วยสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเพชรวาโญ และตุ๊กตาดินเผา
จงเป็นของกูตูร์ชั่วนิรันดร์‘ (คาใจมาตั้งแต่เรื่องก่อน เรื่องนี้จะเคลียร์มั๊ย?)
คำบอกใบ้สุดท้ายจากปากเณรัณก่อนจบชีวิต เป็นดุจคำทำนายที่ไม่ให้ความกระจ่างใดๆ
(และดวงตะวันก็ไม่ได้ให้ความกระจ่างแก่คนอ่านด้วยเช่นกัลล์ .. ยันจบเรื่อง
โปรดติดตามตอนต่อไปสินะ -*-)

รักลวงหวนคืน
เธมส์หลั่งเลือดให้กูตูร์ด้วยหัวใจ
เฮกัลพ่ายรัก เมื่อนั้น ดาวดับแสง

มาเล่าถึงฝ่ายนางเอกกันบ้าง (สปอยล์เป็นระยะๆ นะคะ)
ในวัยที่โซยาคนนี้กำลังเด็กอยู่นั้น เอลัน (ซึงย้อนอดีตมาจากโลกยุคปัจจุบัน)
ได้ทำนาย (จริงๆ คือรู้จากประวัติศาสตร์ของเธอ) ว่า ..
โซยาลูกสาวของเรทัต จะได้ระดาลัยกับเรียว ลูกชายของญีลา
เรื่องนี้ถูกกล่าวขานกันไปทั่วทั้งเมือง แม้แต่โซยาเจ้าของคำทำนายเองก็รับรู้ด้วย
และนั่นทำให้เธอไม่พอใจ ตั้งป้อมเกลียดเรียวตั้งแต่ยังไม่เคยพบหน้าเลยทีเดียว
และอาการนี้ยิ่งหนักข้อมากขึ้น เมื่อใกล้วันที่ทั้งสองฝ่ายจะได้พบหน้ากัน
โซยาตัดสินใจหนีออกจากบ้านก่อนวันที่เรียวจะเดินทางมาถึงเพียงคืนเดียว
ในคืนนั้น เธอได้พบกับชายอีกคนที่มีนามว่า “เรเวียร์”

ด้วยเหตุการณ์เฉพาะหน้า เรเวียร์ตัดสินใจไปส่งโซยาไปยังมาร์คีบัน
เพียงเพราะเธออ้างว่าต้องการจะหนีระดาลัยไปอยู่กับน้าสาวของเธอเอง
สิ่งหนึ่งที่เธอไม่ได้บอกเรเวียร์คือ เป็นน้าที่เธอไม่เคยพบหน้า และเธอคนนั้นมีชื่อเดียวกับตัวเธอ

โซยาและเรเวียร์เดินทางมาถึงมาร์คีบัน
และโซยาได้รับรู้เรื่องราวว่าโซยาผู้เป็นน้าของเธอนั้นตายไปแล้ว
โซยาผู้น้า มีลูกสาวกับเดย์คนหนึ่ง คือดานีย์
เดย์กับดานีย์ ร่วมกันเปิดสำนักบูชากูตูร์ ด้วยชื่อ “สำนักเดยา”
ตั้งชื่อเทพองค์ใหม่ว่าเชนชามา อันหมายถึงการกลับคืน
มีเตร์คิน หลานชายเจ้าของเกาะ (มาร์คิน) เป็นสาวกผู้สนับสนุนคนสำคัญของสำนัก
โซยาได้พบกับดานีย์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอที่สำนักเดยา

แล้วเรื่องราวดุจนิทานเรื่องเดิมก็เกิดซ้ำรอย .. โซยากับเดย์ .. มาสู่ดานีย์กับเตร์คิน
การใช้ศาสตร์มืดครอบคลุม มอมเมา และยึดอำนาจสูงสุดมาสู่มือของตน
โซยาผู้ตกอยู่กลางวงล้อมของเหตุการณ์อันตรายครั้งนี้จะรอดพ้นมันไปได้อย่างไร
เธอจะได้ระดาลัยกับเรียวตามคำทำนายหรือไม่ ..

เรื่องราวเดาไม่ยาก เรเวียร์ก็คือเรียว และโซยา (ซึ่งใช้ชื่อปลอมว่าแซม) ต่างไม่รู้ตัวตนของกันและกัน
(ไม่รู้ได้ไงฟระ ข้อมูลไม่ได้เดายากเอาซะเลย)

เราว่านิยายของดวงตะวัน ไม่ค่อยลึกซึ้งในด้านจิตใจของตัวละครนะ
ตัวละครมักจะขาดเหตุผล และความหนักแน่นชวนให้หงุดหงิด
ต้องอ่านผ่านๆ อย่าไปอินมาก ไม่งั้นจะอารมณ์เสีย
บางช่วงก็บรรจงประดิษฐ์ให้หวานเลี่ยนจนเกินไป (แต่บางความหวานก็โอเคอยู่นะ)
จุดเด่นของดวงตะวันอยู่ที่พล็อตค่ะ ซับซ้อน อ่านสนุก หลอกล่อให้เราอยากรู้ตอนต่อไปเรื่อยๆ
พอคิดว่าจะเลิกอ่านทีไร ก็อดไม่ได้เสียทุกที

ในตอนท้ายของเรื่อง มาร์คินเจ้าของเกาะผู้เป็นดังเทพสูงสุดของชาวมาร์คีบัน
ได้เดินทางมายังธิโมส์พร้อมกับโซยาและเรเวียร์
การเดินทางมาของพวกเขาชักนำให้เตร์คินยกทัพมาทำศึกยังแผ่นดินแสงดาวด้วย
และนั่นคือสิ่งที่ประวัติศาสตร์จากยุคของเอลันได้บันทึกไว้
การเดินทางมายังมาร์คีบันของโซยา
ชักนำให้เกิดศึกระหว่างสองดินแดนตามประวัติศาสตร์ที่เอลันรู้มาจริงหรือ?

สำหรับเรื่องนี้ ช่วงแรกๆ ดวงตะวันเกริ่นนำไปช้าๆ น้ำท่วมทุ่งทีเดียว
น้ำที่ว่านี้ คงจะงวดเข้าและเข้มข้นขึ้นในเล่มอื่นๆ ส่วนในเรื่องนี้ก็เป็นแค่น้ำย่อยไปก่อน
(ส่งน้ำย่อยมาล่วงหน้าขนาดนี้ กว่าจะถึงเมนคอร์สเล่มที่รอคอย คาดว่ากระเพาะทะลุแน่ค่ะ)
แต่พอผ่านไปถึงกลางๆ เล่ม เนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
การเล่าเรื่องแบบเร็วๆ ทำให้การอ่านในช่วงหลังไปไวมากค่ะ

แต่เอาเถอะ ถึงเรื่องนี้ดวงตะวันจะปล่อยให้เราเดาได้ง่ายๆ
แต่เรื่องหลักลึบลับที่กั๊กเอาไว้ต่างหากที่สำคัญ
เรเวียร์คนนี้คือเรเวียร์เดียวกับในยุคปัจจุบันใช่ไหม ..
และอะไรทำให้เขาอยู่ยงคงกระพันข้ามเวลามาได้นานขนาดนี้
นั่นล่ะค่ะ ไม้เด็ดของดวงตะวัน .. และประโยคเด็ดของเธอ .. โปรดติดตามตอน (เล่ม) ต่อไป

เฮ้อ!! -*-

Comments are closed.