อ่านแล้วเล่า

รักในโลกพิศวง

เรื่อง รักในโลกพิศวง
ผู้แต่ง ฮิงาชิโนะ เคโงะ
ผู้แปล บัณฑิต ประดิษฐานุวงษ์
สำนักพิมพ์ JBOOK
สำนักพิมพ์ในเครือ bliss publishing

เลขมาตรฐานหนังสือ 974996666x

ทันทีที่ราอ่านบทนำจบ เราก็บอกตัวเองได้เลยว่าเราชอบเล่มนี้
ชอบพล็อต ชอบการเปิดเรื่องที่เปิดโลกมากๆ
พล็อตแบบนี้ต้องญี่ปุ่นจริงๆ แต่!!

เอาจริงๆ ก็คล้ายๆ โดนหลอกเหมือนกัน
หลังจากจบบทนำ เราจินตนาการว่าจะได้อ่านเรื่องราวอีกแบบที่ต่างไปจากนี้
เรื่องนี้ก็สนุกดีเหมือนกัน แต่ผิดคาดไปเยอะเลย

อ่านผลงานของฮิงาชิโนะ เคโงะมาหลายเรื่องแล้ว
เรายังไม่เคยเดาทิศทางเรื่องราวของเขาได้เลย
อย่าว่าแต่ตอนจบเลย เรื่องราวต่อจากที่อ่านอยู่นี้จะดำเนินต่อไปยังไง .. ยังเดาไม่ค่อยถูก
นี่อาจเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้เราชอบงานของเขาได้ไม่สุดก็ได้
มันขัดใจตลอด คิดไว้อย่างกลายเป็นอีกอย่างตลอด 555
เพราะฉะนั้นขอเตือนไว้ก่อนเลยว่า
รีวิวข้างล่างนี้มันจะเป็นรีวิวผสมอคติตุ่ยๆ ของเราอยู่หน่อยๆ อ่ะนะ

ผู้เขียนเปิดเรื่องมาแบบเป็นโลกคู่ขนาน
รถไฟสองขบวนที่ขบวนหนึ่งมี ซุรุงะ ทากาชิ ขึ้นประจำในเวลาเดิม ยืนที่จุดเดิมทุกวัน
กับอีกขบวนหนึ่งมีหญิงสาวตากลมผมยาวคนหนึ่ง ยืนที่จุดเดิมในบางวัน
เขาและเธอต่างมองเห็นกัน?
บนรถไฟที่วิ่งขนานกันไปเรื่อยๆ เขาและเธอไม่มีทางที่จะได้พบกัน?

นั่นล่ะ มันเริ่มคล้ายๆ อย่างนั้น
แต่เมื่อเริ่มบทแรก ทั้งคู่ก็ได้พบกัน!
หญิงสาวคนนั้นชื่อ ซุโนะ มายุโกะ
มาในฐานะแฟนของ มิวะ โทโมฮิโกะ เพื่อนสนิทของ ซุรุงะ ทากาชิ
ในขณะที่มีอีกโลกคู่ขนาน มายุโกะเป็นแฟนของทากาชิเอง
เขาและเธอใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ส่วนเพื่อสนิทคนนั้นหายไปจากความทรงจำของทากาชิ
และนั่นแหละคือสิ่งที่เราต้องค้นหาคำตอบ ..
โลกไหนคือโลกเสมือน โลกไหนคือความจริงกันแน่ๆ

นิยายของ ฮิงาชิโนะ เคโงะ พล็อตดีอีกแล้ว
มันเป็นแฟนตาซีเชิงวิทยาศาสตร์ เป็นไซไฟในแบบของการสร้างโลกเสมือน
แต่วิธีเล่าของเขาคงไม่ถูกจริตเรา
มันอืดเอื่อย และช้าเกินไปในช่วงปูเรื่อง
ผู้เขียนได้ใช้วิธีเล่าสลับไปสลับมาของสองโลก
ซึ่งมันคงน่าสนใจดี ถ้าจะดำเนินเรื่องให้กระชับกว่านี้

สำหรับเล่มนี้ มันมีความสนุกผุดมาวูบวาบ ตอนที่เนื้อเรื่องคืบหน้าก้าวใหญ่ๆ
นอกจากนั้นก็จะเบื่อๆ อืดๆ ไปกับการค้นหาคำตอบของความทรงจำอันสับสนของตัวละคร
จะสนุกก็สนุกไม่สุด ไม่สามารถให้คะแนนเต็มได้สักที

แต่ถึงอย่างนั้น ตอนใกล้จบก็ทำให้เราลุ้นระทึกมาก
ผู้เขียนขมวดปมได้น่าสนใจ
แต่พอจบลงจริงๆ เรากลับคิดว่าหลักการมันมั่วๆ ไปหน่อย
เหตุและผลเข้าข้างผู้เขียนไปจนไม่น่าเชื่อถือ
มันดูง่ายเกินไปจนสิ่งที่บิ้วท์มาก่อนนั้นเปล่าประโยชน์ไปเลย

กราฟอารมณ์ตอนอ่านเล่มนี้ของเราขึ้นๆ ลงๆ มาก
เดี๋ยวชอบ เดี๋ยวไม่ชอบ .. เดี๋ยวสนุก เดี๋ยวเบื่อ
แต่คิดว่า บางทีเราอาจจะอคติไปเอง ..
อยากรู้ว่าถ้าคุณอ่านแล้วจะเป็นเหมือนเราหรือเปล่า .. ต้องลองดูค่ะ
รับรองว่าสนุกแน่ และบางทีคุณอาจจะชอบมันมากกว่าที่เราชอบก็ได้ 🙂

Comments are closed.