อ่านแล้วเล่า

ปลาบนต้นไม้

เรื่อง ปลาบนต้นไม้
ผู้แต่ง ลินดา มัลลาลี ฮันต์
ผู้แปล ธิดารัตน์ เจริญชัยชนะ
สำนักพิมพ์ แพรวเยาวชน
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786161819507

เมื่อเราอ่านหนังสือน่าเบื่อๆ จบลง หนังสือเล่มต่อไปมันจะสนุกขึ้นเสมอ 🙂
ปลาบนต้นไม้ เป็นหนังสือที่ดีงามมาก และสนุกมากๆๆๆๆ
อ่านจบปุ๊บ แทบจะยกขึ้นหิ้งให้เป็นหนังสือโปรดตลอดกาลไปได้เลย

หนังสือเล่มนี้ เนื้อหาฟีลกู๊ดนะคะ พล็อตฟีลกู๊ดทั่วไปไม่มีอะไรมาก
ตอนรีวิวเราอาจจะสปอยล์เนื้อหาในเล่มไปบางส่วน
แต่สำหรับเรา เราคิดว่าความสนุกของมันไม่ได้อยู่ที่พล็อต
มันอยู่ที่วิธีเล่าของผู้เขียนต่างหาก
แต่ถ้าใครคิดไม่เหมือนกัน ยังไม่อยากรู้เรื่องล่วงหน้า
แนะนำให้ข้ามรีวิวนี้ไปก่อนนะคะ 🙂

ปลาบนต้นไม้ เป็นหนังสือที่เล่าเรื่องของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
เธอเป็นเด็กมีปัญหา เป็นนักเรียนที่ครูทุกคนต่างเอือมระอา ..
แอลลี่ นิกเคอร์สัน เป็นเด็กวัยประถม ที่ย้ายโรงเรียนมาแล้วถึง 7 ครั้ง
มีพ่อเป็นทหาร มีแม่เป็นสาวเสิร์ฟในร้านไอศครีม มีพี่ชายแสนดีคนหนึ่งชื่อ แทรวิส

แอลลี่ นิกเคอร์สัน เป็นเด็กหญิงที่มีปัญหาเกี่ยวกับการอ่านตัวหนังสือ
มันเป็นอาการของโรคทางสมองชนิดหนึ่งที่ชื่อว่าดิสเล็กเซีย
เป็นความผิดปกติที่แฝงตัวอยู่ในความปกติ .. มากเสียจนไม่มีใครเคยสังเกตเห็น
เธอถูกตัดสิน เธอตัดสินตัวเอง และเธอต้องทนทุกข์กับสิ่งที่ตัวเองเป็นมาโดยตลอด

โลกของเธอจะเศร้าแค่ไหน
นึกถึงเราเอง แค่เช้าวันจันทร์ที่ต้องไปเรียนหนังสือธรรมดา ก็แย่พอดูแล้ว
แต่การไปเรียนหนังสือของแอลลี่
คือการไปเป็นคนโง่ ไปเป็นตัวตลกของเพื่อน
ไปเพื่อที่จะทำอะไรสักอย่างผิดพลาดอยู่ทุกวันๆ
ความทุกข์รอคอยเธออยู่ที่โรงเรียน
เช้าวันจันทร์ในทุกๆ สัปดาห์ของเธอจะแย่แค่ไหน?

จวบจนกระทั่่งวันหนึ่ง ที่มีครูคนใหม่เข้ามา
มิสเตอร์แดเนียลทำให้เธอค่อยๆ ค้นพบข้อดีของตัวเองทีละนิดๆ และเริ่มยอมรับมัน

นอกจากครูที่ดี แอลลี่ยังมีพี่ชายที่ดี
และเพื่อนที่ดีด้วย .. เพียงแต่เธอจะมองเห็นและเปิดรับพวกเขา

ปลาบนต้นไม้ บอกให้เราเคารพตัวเอง เชื่อมั่นในตนเอง ..
เชื่อว่าเรามีดีไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
ผู้เขียนเน้นย้ำเรื่องนี้หลายครั้งมาก
สอดแทรกมาในถ้อยคำของตัวละครหลายตัว เหตุการณ์หลายเหตุการณ์
เพื่อยืนยันในความแตกต่างแต่สมบูรณ์แบบ ในแบบของตัวเราเอง

ปลาบนต้นไม้ เป็นหนังสือที่เราชอบมาตั้งแต่เริ่มอ่าน
และชอบมากยิ่งขึ้นไปอีกเมื่ออ่านมันไปเรื่อยๆ จนจบ
ชอบในทุกๆ อย่างของมัน ทั้งพล็อต (ที่แสนจะเกร่อ .. แต่ก็แสนพิเศษ)
ชอบวิธีเล่า ชอบตัวละครทุกตัว (แม้แต่เชย์ ที่สุดท้ายผู้เขียนก็ชี้ให้เห็นว่าเธอเองก็มีปมในใจ)
ชอบสำนวนแปล สำนวนแปลราบรื่น ดีงาม และเป็นธรรมชาติ เข้ากับเรื่องที่เล่ามากเลย
แม้จะชอบทั้งหมด และเขียนไปทั้งหมดแล้ว
เราก็ยังรู้สึกว่ายังไม่สามารถบอกความรู้สึกออกไปทั้งหมดได้
เสียดายที่ไม่อาจนึกคำรีวิวความดีงามของมันออกมาได้ดั่งใจ
แต่อยากแนะนำให้อ่านกันค่ะ เชื่อว่าน้อยคนที่จะเกลียดมัน
และเชื่ออีกว่า คุณจะได้หนังสือโปรดเล่มใหม่เช่นเดียวกันเราค่ะ 🙂

Comments are closed.