อ่านแล้วเล่า

ประตูฆาตกร

เรื่อง ประตูฆาตกร
ผู้แต่ง ฮิงาชิโนะ เคโงะ
ผู้แปล กานตี จารุกันต ทาคาฮาชิ
สำนักพิมพ์ ไดฟุกุ
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786161403409

บรรยากาศของเรื่องนี้น่าผะอืดผะอมตั้งแต่ต้นเรื่องเลยค่ะ
ผู้เขียนเล่าถึงของครอบครัวที่มีโครงสร้างกร่อนร้าวครอบครัวหนึ่ง
เล่าเหตุการณ์ผ่านสายตาของเด็กชายวัยประถมที่มีชื่อว่า ทาจิมะ คาสึยูกิ
เขาเป็นลูกชายและหลานชายคนเดียวของครอบครัว
ภายในบ้าน มีพ่อที่เป็นหมอฟัน แม่เป็นแม่บ้าน
มีย่าเป็นผู้ป่วยติดเตียง แต่มีสติรับรู้
มีหญิงสาวผู้ดูแลคนหนึ่ง ชื่อคุณโทมิ
ตอนที่ย่ายังแข็งแรงดีอยู่ ย่ากับแม่ของเขาไม่ค่อยลงรอยกัน
ย่าเข้มงวดกับแม่ของเขามาโดยตลอด
เมื่อล้มป่วยลง แม่จึงไม่เคยมาดูแลย่าเลย
ซ้ำยังเคยพูดทำนองว่าอยากให้ย่าตายเร็วๆ

เมื่อย่าตายลงไปจริงๆ จึงมีข่าวลือออกมาว่า
ย่าตายเพราะถูกแม่วางยาพิษ
และพ่อก็แอบเชื่อข่าวลือนี้ และสงสัยแม่อยู่ด้วย

คาสึยูกิ เองก็เกลียดย่า เขาไม่ชอบกลิ่นยาที่ติดตัวย่า
ไม่ชอบสัมผัสจากผิวหนังสากย่นของย่า
แต่เขาก็ไปหาย่าบ่อยๆ เพราะหวังเงินค่าขนมพิเศษ

นอกจากนี้ คุณโทมิก็เป็นชู้กับพ่อ
คาสึยูกิ เองก็รับรู้เรื่องนี้โดยบังเอิญด้วย
และมารู้ภายหลังว่าแม่เองก็รู้เรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

ช่างเป็นความสัมพันธ์อันซับซ้อน
เป็นครอบครัวที่ไม่มีใครมีความผูกพันต่อกัน
เป็นองค์ประกอบอันบิดเบี้ยวของครอบครัวนี้ตั้งแต่ตอนที่เริ่มต้น

ผู้เขียนแสดงให้เราเห็นถึงความคิดที่ผิดประหลาดของตัวละครในเรื่อง
อ่านยังไง เราก็ไม่สามารถที่จะทำความเข้าใจได้เลย
อย่างเช่น ตอนที่คาสึยูกิคิดว่าแม่ของตัวเองอาจเป็นคนวางยาพิษย่า
แต่เขาก็รู้สึกเฉยๆ
ไม่ได้โกรธเกลียดแม่ เพราะเขาเองก็ไม่ได้รักย่า
อันนี้เข้าใจได้
แต่ที่น่าแปลกใจ คือ คาสึยูกิไม่ได้มีความรู้สึกกลัวแม่ด้วย
ทั้งๆ ที่การฆ่าคนมันเป็นเรื่องใหญ่มากในความรู้สึกเรา
ต่อให้ฆ่าคนที่ตัวเองเกลียดก็เถอะ
แต่เด็ประถมจะไม่มีความรู้สึกสะทกสะท้านกับความตายของมนุษย์เลยหรือ
ไม่รู้สึกเลยหรือว่า แม่ของตนได้ทำเรื่องร้ายแรงลงไปแล้ว
เป็นความรู้สึกที่เราจินตนาการไปไม่ถึงจริงๆ

หลังจากนั้น เรื่องก็ยังคงถูกเล่าต่อไปด้วยน้ำเสียงที่ชวนอึดอัด อัดอั้นต่อไปอีก
คาสึยูกิต้องพบเจอกับสถานการณ์ที่ย่ำแย่ลงไปเรื่อยๆ

ผู้เขียนได้เพาะปลูกแรงจูงใจในการฆ่า
ให้งอกงามขึ้นในตัวตนของเขา
คุณเคโงะนำพาเราให้ติดตามเรื่องราวของตัวละคร
ได้รับรู้ที่มาของตรรกะการรับรู้อันวิปริตผิดครรลอง
และโดยไม่รู้ตัว เราก็จดจ่ออยู่กับความคิดของเขา การกระทำของเขา
เรียกไม่ได้ว่าเอาใจช่วย แต่ความรู้สึกก็ไม่ต่างกันเท่าไร
เราเฝ้ารอดูทั้งการกระทำ และผลของการกระทำของเขา

ชีวิตวัยเด็กของคาสึยูกิ มีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง
เป็นเพื่อนน้อยคนที่มี และในช่วงที่ชีวิตเกิดวิกฤต
คุระโมจิ โอซามุ เป็นเพื่อนเพียงคนเดียว
ไม่ใช่เพื่อนรักที่คอยเป็นห่วง
แต่เป็นเพื่อนที่มองหาหนทางเอาเปรียบจากเขาได้อยู่เสมอ
ในบางครั้งก็น่าคิดว่า ที่ชีวิตของคาสึยูกิ เดินทางมาถึงจุดตกต่ำเช่นนี้
คุระโมจิ ก็มีส่วนทำให้เขาหม่นหมองลงไปขนาดนั้นด้วย
เป็นเพื่อนแบบที่ .. ถ้าจะลองฆ่าดู ก็ไม่รู้สึกเสียดายเสียใจอะไร

วิถีชีวิตของคาสึยูกิ กับคุระโมจิ แยกจากกันไปตามครรลอง
หากก็วนเวียนมาพบกันเป็นครั้งคราว
น่าแปลกที่ทุกครั้งที่เขาได้เจอกับเพื่อนคนนี้
ชีวิตของเขาก็ดูจะตกต่ำลงเรื่อยๆ

อ่านเล่มนี้แล้วเรานึกถึง พระอาทิตย์เที่ยงคืน อยู่หน่อยๆ
เพราะคุณเคโงะพาเราตะลุยเข้าไปดูกระบวนการของนักต้มตุ๋นอีกแล้ว
ในขณะที่คราวนี้ ตัวละครที่เล่าเรื่องไม่ได้เป็นนักต้มตุ๋นเต็มตัว
เขาอยู่ตรงกลางระหว่างนักต้มตุ๋นและเหยื่อ
แถมนักต้มตุ๋นในเรื่องนี้ ก็ไม่ได้อ่อนแอ หรือมีปมให้น่าสงสาร
เราเลยไม่ค่อยจะเอาใจช่วยตัวละครเหมือนตอนที่อ่านพระอาทิตย์เที่ยงคืน

เล่มนี้ให้ความรู้สึกอึดอัด
เป็นการอ่านที่ไม่ค่อยมีความสุข แต่ก็เลิกอ่านไม่ได้
เพราะอยากรู้ว่าเรื่องมันจะไปจบที่ตรงไหน
เรียกว่าติดกับคุณนักเขียนเข้าเต็มเปา!!

ปล. หนังสือเล่มนี้ เราได้รับอภินันทนาการมาจากสำนักพิมพ์ไดฟุกุค่ะ
ขอบคุณสำนักพิมพ์สำหรับหนังสือเล่มนี้นะคะ ?

 

Comments are closed.