เรื่อง ชุดประดาน้ำและผีเสื้อ
ผู้แต่ง ฌ็อง-โดมินิก โมบี้
ผู้แปล วัลยา วิวัฒน์ศร
สำนักพิมพ์ ผีเสื้อ
เลขมาตรฐานหนังสือ 9741400209

ได้ยินกิติศัพท์ของหนังสือเล่มนี้มาเนิ่นนาน
เมื่อได้รับหนังสือมาแล้ว ก็ยังคงดองมันต่อมาอีกเนิ่นนานพอกัน
หลังจากอ่าน ตาย-เป็น จบไปเมื่อวันก่อน เราก็นึกถึงเล่มนี้ขึ้นมาเลย
จะถึงคิวในอีกไม่กี่เล่มแล้ว แต่ขอลัดคิวขึ้นมาก่อนเลยละกัน

ชุดประดาน้ำและผีเสื้อ เป็นผลงานเขียนของผู้ป่วยผู้ซึ่งเป็นอัมพาตทั้งตัว
มีเพียงเปลือกตาข้างเดียว กับศีรษะ เท่าที่พอจะขยับได้
เขาใช้อวัยวะเพียงเท่านั้นเพื่อเขียนหนังสือเล่มสุุดท้ายในชีวิตของเขา
ถ่ายทอดประสบการณ์ที่น้อยคนจะรู้ และยิ่งน้อยกว่าน้อยที่จะได้ประสบกับตนเอง

มันไม่ใช่งานเขียนแบบที่ผู้ป่วยพร่ำรำพันถึงความเจ็บไข้ได้ป่วยของตนเอง
เขาเล่าถึงมันอย่างแผ่วผ่าน ขณะเดียวก็ตรงประเด็น
ใช้ภาษาสละสลวย บรรยายถึงกิจวัตรประจำวัน
ชีวิตความเป็นอยู่ และสถานการณ์รอบตัว
เป็นการเล่าเรื่องความลำบาก ความเจ็บป่วย .. ด้วยภาษาที่สวยมาก
เล่าด้วยวิธีอุปมาเปรียบเปรย
เขาเป็นคนมีจินตนาการ
และจินตนาการนั้นก็หล่อเลี้ยงเขาไม่ให้ทุกข์ระทมจนเกินไปนัก

นอกจากนี้ ผู้เขียนยังเป็นคนมีอารมณ์ขัน
แม้ว่าเราจะมองว่าอารมณ์ขันของเขาดูประชดนิดๆ เศร้าหน่อยๆ
เพื่อแสดงความช่างเปรียบเปรยของผู้เขียน ดูจากชื่อเรื่องก็ได้
เขาเปรียบอาการอัมพาตขึงตึงภายในร่างกายเขา
เสมือนดั่งความรู้สึกขณะสวมชุดประดาน้ำ
มันรัดรึง แน่นหนาจนทำให้ขยับตัวไม่ได้
นั่นล่ะ อารมณ์ขันที่ดูน่าเศร้าที่ว่า

เป็นเรื่องที่น่าเศร้าไปอีกในตอนท้ายเล่ม
เมื่อเราได้รับรู้ว่า เมื่อหนังสือเล่มนี้ถูกเขียนจนเสร็จและได้รับการตีพิมพ์
สามวันหลังจากนั้น .. เขาก็เสียชีวิต

หนังสือเล่มนี้ถูกถ่ายทอดกลายเป็นภาพยนตร์เมื่อปี ค.ศ. 2007
เราสามารถหาชมได้ในชื่อเรื่องเดียวกันกับชื่อหนังสือ ..
The Diving Bell and The Butterfly