อ่านแล้วเล่า

ความลับนครรุ่งอรุณ

เรื่อง ความลับนครรุ่งอรุณ
ผู้แต่ง ฮิงาชิโนะ เคโงะ
ผู้แปล พีรวัธน์ เสาวคนธ์
สำนักพิมพ์ เนชั่นบุ๊คส์
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786165151078

ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้
ถ้าเราจะต้องกลืนน้ำลาย ทำในสิ่งที่เราเคยคิดว่ามันเป็นเรื่องของคนโง่
เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับวาตาเบะก็เริ่มต้นเช่นนั้น

ความลับนครรุ่งอรุณ เล่าเรื่องราวความลับของชายที่แต่งงานแล้ว
แต่คิดจะหาเศษหาเลยนอกบ้าน
มันไม่ได้เกิดขึ้นจากกมลสันดาน
มันเริ่มต้นอย่างธรรมดาสามัญ
เสียจนตัวเขาเองค่อยๆ ก้าวผิดทางไปอย่างไม่รู้ตัว
ทีละน้อย ทีละน้อย .. ถลำลึก จนยากจะถอนตัว
จากที่คิดว่าจะห้ามใจได้ กลับกลายเป็นเรื่องจริงจัง

จุดเด่นของเรื่องนี้อยู่ตรงที่
ผู้เขียนแสดงให้เห็นถึงธรรมชาติของมนุษย์อย่างละเอียดอ่อน
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าข้างตนเอง
บนมาตรฐานเดียวกัน ถ้าคนอื่นทำ สิ่งนั้นจะผิดมาก
แต่เมื่อตนเองทำ เข็มของมาตรวัดจะผ่อนลงอย่างลำเอียง
แม้รู้ว่าผิด แต่ก็มีเหตุผลให้กับความผิดของตนอยู่เสมอ
เราพร้อมจะชี้นิ้วตัดสินทุกคน
หากไม่เคยพร้อมที่จะเป็นผู้ถูกตัดสิน

ความรู้สึกระหว่างอ่าน คือความรู้สึกอึดอัดขัดใจ
เพราะตัวละครกำลังเดินไปสู่ทางที่ผิด
รู้ทั้งรู้ แต่ก็ยังถลำลึกลงไปทุกที

ระหว่างที่เรากำลังรู้สึกอึดอัดกับเนื้อเรื่องนี้เอง
ผู้เขียนก็ค่อยๆ เปิดเผยเหตุการณ์ฆาตกรรมที่เคยเกิดขึ้นในอดีต
เมื่อราว 15 ปีก่อน ชู้รักของวาตาเบะ –
เคยพัวพันกับเหตุการณ์ฆาตกรรมในบ้านของเธอเอง

แต่นิยายเรื่องนี้ไม่ได้ลงลึกไปในการสอบสวน
ปมของเรื่องเน้นหนักลงไปที่จิตใจของผู้ชายโลเลคนหนึ่ง
ตอนที่กำลังคิดว่าจะสนุก เรื่องก็กลับเนือย และอึดอัดอีกครั้ง
กลับไปกลับมาเช่นนี้ตลอดทั้งเล่ม

หลังจากที่เรากำลังคิดว่า เราคงจะรู้สึกเฉยๆ กับเรื่องนี้แหละ
เรื่องก็ดำเนินมาจนกระทั่งถึงตอน 40 – 50 หน้าสุดท้าย .. ความรู้สึกของเราก็เปลี่ยนไป
มันเป็นการหักมุมที่เปลี่ยนความรู้สึกคนอ่านได้อย่างสุดยอดจริงๆ
จากที่หนืดๆ เนือยๆ กลายเป็นทึ่ง
แล้วกราฟความชอบก็พุ่งขึ้นในพริบตา

ผ่านช่วงต้นไปให้ได้ค่ะ .. แล้วสุดท้าย คุณจะประทับใจกับมัน 🙂

 

Comments are closed.