อ่านแล้วเล่า

ในเรือนใจ

09 ในเรือนใจ

เรื่อง ในเรือนใจ
ผู้แต่ง กิ่งฉัตร
สำนักพิมพ์ อรุณ
(สนพ. ในเครือ สนพ.อมรินทร์)
ราคา 379 บาท
(พิมพ์ครั้งที่ 4 เมื่อปีพ.ศ. 2548)

และจากช่วงท้ายๆ เรื่องลำเนาลม เราเริ่มจะเห็นแววหล่อ แววพระเอกของคมกฤชอยู่บ้าง
แต่ก็คิดแค่ว่า เป็นเอกลักษณ์ของนิยายกิ่งฉัตรเหมือนกับเรื่องอื่นๆ
ที่ใส่ความ “กลม” ให้กับทุกตัวละคร ไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งเกินกว่านั้น
แต่เมื่อในเรือนใจ ซึ่งเป็นนิยายภาคต่อของลำเนาลม
กิ่งฉัตรหยิบเอาคมกฤชมาสวมบทพระเอกเท่านั้นล่ะ
เล่นเอาเรา (และแฟนๆ นักอ่านบางส่วน) ล้มคว่ำไม่เป็นท่า
งงเป็นไก่ตาแตก ว่าคนอย่างนายโก้ คมกฤชจะกลายเป็นพระเอกกับเขาไปได้อย่างไร?

อย่างที่เคยบ่นๆ ว่า นิยายสองเรื่องนี้ (ลำเนาลม และในเรือนใจ) เป็นนิยายที่เราไม่คอยรักเท่าไร
รอบการอ่านก็เลยน้อยกว่านิยายเรื่องอื่นๆ อย่างเห็นได้ชัด
อย่างเรื่องนี้ ก็อ่านนานจนลืมไปแล้วว่า ในเรือนใจก็เป็นไพรัชนิยายเหมือนกัน
มาอ่านเจออีกที ถึงพอจำได้เลาๆ
เพราะในเรือนใจ เป็นการยกขบวนทัวร์จากเมืองไทยไปเที่ยวยุโรปกันเป็นกรุ๊ปใหญ่
(ไม่ได้เป็นการไปใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศเลยเหมือนกับลำเนาลมและแสงดาวฝั่งทะเล)
โดยเป็นที่แน่นอนว่า 3 คนในทั้งหมดของกรุ๊ปจะต้องประกอบไปด้วย
นายโก้ คมกฤช นายกัน กันตยศ และกรพินธุ์นางเอกของเรื่องนั่นแหละ
และที่แน่ยิ่งกว่า คือสถานที่แห่งหนึ่งที่เหล่าคณะทัวร์จะพลาดไม่ได้
จะต้องมีปารีส สถานเกิดเหตุเมื่อครั้งดำเนินเรื่องลำเนาลม
ให้คนอ่านได้รำลึกความหลัง (และรื้อฟื้นความหลังอันอัปยศของนายกันตยศด้วย)
เรื่องราวที่เกิดขึ้นในทัวร์ ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่า
ขบวนการลอกคราบทองคำเปลวที่ชุบตัวกันตยศออก .. แค่นึกก็สนุกแล้ว

เมื่ออ่านในเรือนใจในรอบนี้ แบบหยิบมาอ่านต่อกับลำเนาลมรวดเดียวจบนั้น
ทำให้สามารถพูดได้เต็มปากว่า “ในเรือนใจ” สนุก
แปลกดี ที่อ่านลำเนาลม ก็ไม่สนุกเท่าไร อ่านในเรือนใจ ก็ว่าไม่สนุก
แต่พอได้อ่านต่อกันเป็นเนื้อเรื่องเดียวยาวๆ แล้ว กลับสนุกขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะกันตยศแท้ๆ (ฮา)

แม้คมกฤตจะยังน่าหมั่นไส้ แต่ก็เป็นความหมั่นไส้ปนความน่ารักมากขึ้น
ในขณะที่กันตยศ กลายเป็นเด็กขี้อิจฉา ที่คอยหาเรื่องคนที่ไม่คิดจะมีเรื่องด้วย
ถ้าไม่เคยเลวซะขนาดนั้น คิดๆ ไปก็น่าสงสารอยู่เหมือนกัน
ทะเลาะกับเขาอยู่ข้างเดียว โกรธอยู่คนเดียว ด่าอะไรอีตาโก้ก็ไม่เคยรู้สึก .. เฮ้อ!

อย่างหนึ่งที่เราคิด หลังจากที่ได้รู้ว่าในเรือนใจ เป็นนิยายของคมกฤชและกันตยศโดยเฉพาะนั้น
ก็คือนางเอกของเรื่อง นางเอกแบบไหนกัน ที่จะเหมาะสมกับคมกฤช
และเหมาะที่จะตอบแทนกันตยศให้สาสมกับสิ่งที่เขาทำในลำเนาลม
กรพินธุ์ คือนางเอกอันเป็นคำตอบอันนั้น
หญิงสาวเป็นนางเอกที่สวย รวย มีชาติตระกูล เพียบพร้อมทุกอย่าง
แต่บุคลิกส่วนตัว หญิงสาวเป็นคนแปลก คือนิ่งจนเหมือนไร้ความรู้สึก
ฉายาที่ตัวละครในนิยายพูดถึงนางเอกคือ สวยเหมือนตุ๊กตากระเบื้อง นิ่งๆ เงียบๆ ไร้อารมณ์
แต่ฉายาพิเศษที่พระเอกของเรื่องแอบเรียกลับหลังคือ “แป๊ะยิ้ม” -*-
หมดกัน ความโรแมนติคหายหมด 555

บุคลิกอันแปลกประหลาดของนางเอกนี่เองที่ชวนให้คนอ่านสงสัยว่า
ภายใต้หน้ากากตุ๊กตากระเบื้องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่
ระหว่างดำเนินเรื่อง กิ่งฉัตรค่อยๆ แง้มหน้ากากของนางเอกให้คนอ่านเห็นแวบๆ เป็นระยะ
แต่ก็ไม่ยอมเล่าเสียที …

การเฉลยปมสาเหตุที่ทำให้นางเอกกลายเป็นคนนิ่งเฉย เก็บอารมณ์
เป็นช่วงที่พีคมากๆ ช่วงหนึ่งของเรื่อง
กิ่งฉัตรดึงอารมณ์คนอ่านออกมาให้มีอารมณ์ร่วมไปกับนางเอก
ซึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับนางเอกนั้นมันก็รุนแรงจริงๆ
รุนแรงจนสามารถฝังบุคลิกลักษณะบางอย่างชั่วชีวิตของคนคนหนึ่ง
และแถมฉากที่คมกฤตเป็นผู้ทำลายกำแพงความเฉยนั้นออก
ก็ทำให้อิ่มเอม สมหวังกับที่รอคอยมาทั้งเรื่อง
การอ่านฉากนี้ในช่วงที่ตาเจ็บ ต้องพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลนั้น มันช่างลำบากจริงๆ สิน่า!

09-2 ในเรือนใจ

คนบางคน พบกันบางที ก็เห็นกันแค่เพียงบางมุม
มุมเดิมๆ ซ้ำๆ บ่อยๆ จนเผลอนึกไปว่าเขาเป็นคนอย่างนั้น
แต่เอาเข้าจริงๆ แล้ว คนหนึ่งคนยังมีมุมอีกหลายมุม หลายด้าน
เอาไว้แสดงให้คนอื่นๆ กลุ่มอื่นๆ หรือแม้แต่ตัวเองได้เห็น
ในเรือนใจของมนุษย์เรา อาจมีอีกบางคน บางตัวตนที่เราเองก็ไม่เคยรู้ว่ามี
ทำในสิ่งที่เราไม่คิดว่าคนอย่างเราจะทำ
ในเรือนใจของคนเรานั้นช่างลึกลับซับซ้อนชวนให้ค้นหาจริงๆ

ความเป็นปุถุชนสามมิติในตัวละครของกิ่งฉัตร
ในหัวใจของคนที่ตัดสินใจทำผิด (อย่างนวพิศ) ก็มีความลังเล
ส่วนตัวละครตัวร้าย ที่ปากร้ายตลอดเรื่องอย่างคมกฤช หรืออารดี
ก็ค่อยๆ เผยส่วนดีให้เห็น

และอย่างเคย นิยายที่เคยอ่านไม่สนุกเมื่อวัยเด็ก
พอเว้นช่วง และได้กลับมาอ่านอีกครั้ง (ตอนแก่) มันกลับสุขุม ลุ่มลึก
ชวนขบคิดให้มันส์ในอารมณ์ยิ่งนัก

และในตอนท้ายเรื่อง แม้กันตยศจะโดนกระทำย่ำยีจากทุกทางแล้ว
แต่ในความคิดของคนอ่านซาดิสก์อย่างเรา เราว่ายังน้อยไปด้วยซ้ำ
กับสิ่งที่กันตยศทำกับผู้หญิงคนอื่นๆ
อย่าคิดว่าผู้หญิงทั้งหมดที่ถูกกระทำเลย เอาแค่เทียบกับจิลลาคนเดียว ยังไม่คุ้มกันเลย
เพราะจิลลาเสียทั้งชีวิต ต้องลำบากทั้งชีวิต ในขณะที่กันตยศยังมีครอบครัว มีบ้าน มีเงิน
ถ้าจะให้สาแก่ใจเราจริงๆ อย่างน้อย ต้องให้คุณหญิงเขมิกานั่นแหละ
ได้รู้เสียทีว่าลูกชายตัวเองเลวเต็มขั้นยังไง และยอมตัดขาดกับลูกชายคนโปรด
ให้นายกันไม่เหลือใคร เหมือนกับที่น้องจิลไม่เหลือใคร ในวันที่ถูกกระทำถึงที่สุด
อย่างนั้นถึงจะสาสม .. คิดแล้วยังเคืองไม่หาย อินจัด! 555
จบอย่างนี้ ทั้งนายกันตยศ ทั้งคุณหญิงเขมิกา
เลยยังน่าหมั่นไส้เหมือนเดิม เท่าเดิมไม่มีลดหย่อนแต่ประการใดเลยจริงๆ

และเพราะจบไม่สุดอย่างนี้เอง ทำให้เราแอบคิดเข้าข้างตัวเอง …
ลำเนาลม จบด้วยบทของคมกฤช และคมกฤชได้มาเป็นพระเอกของในเรือนใจ
พอถึงตาในเรือนใจ กลับจบด้วยบทของกันตยศ เลยแอบคิดเล่นๆ ไม่ได้ว่า ..
หรือกิ่งฉัตรจะเตรียมนิยายบางเรื่องเอาไว้ให้นายกัน
แต่ถึงอย่างนั้นก็คิดไม่ออกจริงๆ ว่า คนอย่างนายกันตยศ จะเหมาะกับนางเอกแนวไหน
(ไม่ได้อยากให้กันตยศเป็นพระเอกเลยนะ
แต่ยังอยากรู้เรื่องราวของคนกลุ่มนี้ต่ออีกนิดเท่านั้นเอง)

Comments are closed.