เรื่อง อำมหิตไม่เงียบ
The Silence of the Lambs
ผู้แต่ง โธมัส แฮร์ริส
ผู้แปล อนุตรา มหาเดชน์
สำนักพิมพ์ แพรวสำนักพิมพ์
(สำนักพิมพ์ในเครืออมรินทร์)
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786161829414

แคลร์ลิซ สตาร์ลิง เรียนจบ (น่าจะ) เป็นโรงเรียนตำรวจ
มาด้วยคะแนนดีเยี่ยม
เธอได้รับปริญญาเอก 2 สาขา คือ จิตวิทยา และอาชญวิทยา
และยังมุ่งมั่นอยากทำงานต่อในแผนกพฤติกรรมศาสตร์ ของ FBI
และตอนนี้ เธอกำลังเป็นเจ้าหน้าที่ฝึกหัดของ FBI
ผลการฝึกหัดของเธอในช่วงนี้ก็ดีเยี่ยมเช่นกัน

เรื่องเปิดฉากในตอนที่ แคลร์ลิซ สตาร์ลิง
ถูกเรียกตัวจากสนามฝึกเร่งด่วน
ให้ไปพบหัวหน้าที่แผนกพฤติกรรมศาสตร์
เขามอบหมายภารกิจหนึ่งให้เธอ
ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องทั่วๆ ไป
คือให้เธอนำแบบทดสอบพฤติกรรม
ที่กำลังเก็บรวบรวมข้อมูลจากนักโทษที่เป็นฆาตกรต่อเนื่อง
เพื่อทำการวิจัยอะไรบางอย่าง
มีนักโทษคนหนึ่ง ที่ทางการต้องการข้อมูลอย่างมาก
แต่เขาไม่ยอมกรอกแบบสำรวจนั้น

ฮันนิบาล เลกเตอร์
จิตแพทย์ ที่กลายเป็นโรคจิตเสียเอง
และเป็นฆาตกรชื่อดัง
จริงๆ แล้ว เคยมีตำรวจหลายคนถูกส่งเข้ามา
เพื่อขอให้ฮันนิบาลกรอกแบบสำรวจนี้
แต่ไม่เคยมีใครทำสำเร็จ
หัวหน้าของสตาร์ลิง เตือนเธออย่างละเอียด
ว่าให้ระวังฮันนิบาลทุกอย่าง เขาเป็นคนที่อันตรายมาก
ห้ามให้ข้อมูลส่วนตัว อย่ายื่นข้าวของให้ ห้ามนู่นห้ามนี่หลายอย่าง

แล้วสตาร์ลิงก็เข้าไปพบกับฮันนิบาล
ก่อนเข้าเยี่ยม เธอก็ได้รับการเตือนอย่างหนักอีกครั้ง
จากเจ้าหน้าที่เรือนจำ

ฉากการพบกันครั้งแรกระทึกดีค่ะ
เขายอมพูดคุยกับเธอ
และเธอก็ปฏิบัติกับเขาเหมือนเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ไม่ใช่นักโทษ
ดูคล้ายๆ ว่าฮันนิบาลจะพอใจสตาร์ลิง
แต่เขาก็ยังไม่ยอมกรอกแบบสำรวจอยู่ดี
บทบรรยายฉากสนทนากับฮันนิบาลให้ความรู้สึกเย็นเยียบ
มีแต่การหลอกล่อ และเพลี่ยงพล้ำ
ไม่รู้ว่าเป็นความต้องการสร้างความไว้ใจ เพื่อที่จะทำภารกิจให้สำเร็จ
หรือเป็นการลืมตัวจริงๆ
สตาร์ลิงเทียบฮันนิบาลไม่ติดเลย
ถ้าเขาไม่พอใจเธอ เธอต้องกลายเป็นเหยื่อของเขาแน่ๆ
จิตแพทย์ที่เป็นโรคจิตนี่น่ากลัวมากกกกก

ในการพบกันครั้งแรก สตาร์ลิงได้เบาะแสบางอย่างจากฮันนิบาล
อันที่จริงแล้ว แบบฟอร์มที่เธอนำไปให้ฮันนิบาล น่าจะเป็นฉากบังหน้า
ข้อมูลที่ FBI ต้องการจริงๆ
คือข้อมูลของฆาตกรต่อเนื่องคนล่าสุด ที่มีฉายาว่า บัฟฟาโลบิล
เป็นฆาตกรที่ลักพาตัวหญิงสาวไปฆ่า ถลกหนัง
และทิ้งศพไว้ในแม่น้ำสายต่างๆ ทั่วอเมริกา

การดำเนินเรื่องในเล่มนี้ ถูกเล่าผ่านสตาร์ลิงเป็นหลัก
โดยมีครอว์เฟิร์ด หัวหน้าของเธอเป็นผู้สนับสนุนหลัก
มีฮันนิบาล เป็นผู้กำหนดทิศทางการสืบสวน
มีชิลตัน ผู้คุมเรือนจำ เป็นหอกข้างแคร่
และมีบัฟฟาโลบิล เป็นปริศนาที่ทุกคนตามหาคำตอบ

เราไม่แน่ใจว่าเป็นที่สำนวนแปลไม่ค่อยดีเท่าไร
ทื่อๆ แข็งๆ ไม่สละสลวย
หรือเป็นที่ผู้เขียน ที่บางช่วงทำให้เราต้องอ่านทวนแล้วทวนอีก
ไม่เข้าใจรูปประโยคและเรื่องที่เล่า
โดยรวมแล้ว เราว่าหนังสือไม่สนุกเท่าความทรงจำที่เคยดูภาพยนตร์
แม้แต่ฉากไคลแมกซ์ก่อนจบ ผู้เขียนยังเขียนให้เรางงได้ว่า
ตกลงผู้ร้ายตายไหม ตายหรือยัง ตายเมื่อไร รู้สึกอย่างไรตอนตาย
เป็นการจบแบบงงๆ นี่คือจบแล้วเหรอ?

เราว่าเขาเก่งในเรื่องการวางพล็อต
แต่วิธีเล่าเรื่อง
และบรรยายฉากแอ็คชั่นได้ไม่ตื่นตาตื่นใจเอาเสียเลย
หรือบางที นิยายแปลฝั่งตะวันตกอาจไม่ใช่ทางของเรา

เราใช้เวลาอ่านเล่มนี้ค่อนข้างนานเกินจำเป็น
อ่านจบแล้ว ชักอยากกลับไปดูภาพยนตร์อีกสักรอบแล้วสิ
ส่วนอีกเล่มในชุดเดียวกัน ขอดองไปยาวๆ ก่อนนะคะ ^^”