เรื่อง หยดน้ำหวานในหยาดน้ำตา
ผู้แต่ง อุรุดา โควินท์
สำนักพิมพ์ มติชน
เลขมาตรฐานหนังสือ 9789740215592

หนังสือเล่มนี้ให้ความรู้สึกดีตั้งแต่ก่อนอ่าน
นอกจากปกสวยแล้ว
สัมผัสที่ได้ตอนที่ลากนิ้วมือเล่นไปมาบนพื้นผิวปก
ก็ให้ความรู้สึกที่ดีเช่นกัน

เราเริ่มต้นอ่าน หยดน้ำหวานในหยาดน้ำตา อย่างคนที่ไม่รู้จักกนกพงศ์
ทั้งชีวิตนี้เคยอ่านงานของเขาแค่เล่มเดียว
แถมอ่านแล้วไม่ชอบด้วย
แต่เรารู้จักอุรุดา
เคยอ่านเรื่องสั้นของอุรุดามาบ้างอย่างแผ่วผ่าน
มองเห็นเงาของกนกพงศ์วอบแวบผ่านทางงานของเธอมาบ้างแล้ว

เมื่ออุรุดาพูดถึงการก่อกำเนิดของเรื่องสั้นเรื่องแรก .. ต้นไม้ต้นใด
เราก็ไปขุดต้นไม้ต้นใดจากหน้า 65 ของ มีไว้เพื่อซาบ มาอ่าน
มันต่อเนื่องเป็นภาพเดียวกัน
ภาพจากหนังสือสองเล่ม ซ้อนทับกันเป็นภาพเดียว
และเชื่อว่าไม่ใช่แค่นั้น เราเชื่อว่าในเล่มอื่นๆ ของอุรุดา ..
ก็มีส่วนย่อยของหนังสือเล่มนี้แทรกอยู่เต็มไปหมด ..

ถ้าให้นับ .. เราอ่านหนังสือของชมพูมาแล้วสามเล่ม
เป็นเรื่องสั้นหนึ่ง บันทึกเรื่องครัวหนึ่ง และนิยายหนึ่ง .. คือเล่มนี้
ชอบเล่มนี้ที่สุด ตรงที่มันต่อเนื่องเป็นภาพเดียว
ชอบภาษาของพู ชอบวิธีเล่าเรื่อง
มีไม่ชอบอยู่อย่างเดียว คือไม่ชอบตัวละคร .. ซึ่งแม้มันอ้างอิงจากของจริง ..

กนกพงศ์ไม่ใช่คนน่ารัก .. ในฐานะคนรัก
อ่านยังไงก็ไม่เข้าใจว่าพูรักกนกพงศ์ตรงไหน ..

นักเขียนผู้มีอุดมการณ์สูงส่ง .. ที่ดูถูกผู้หญิง!
ไม่รู้ว่านักเขียนซีไรต์คนอื่นๆ จะแบกรับภาระแห่งรางวัลเอาไว้ทั้งชีวิตแบบเขาหรือเปล่า
ถ้าใช่ .. เรื่องราวดีๆ คงหดหายน้อยลงไปทุกครั้งที่มีคนได้รางวัล?
อ่านแล้วก็คาใจมากว่า “แผ่นดินอื่น” มันเลิศเลอเพียงใด
ผู้คนจึงได้พากันยกย่องทั้งผลงานและนักเขียนกันถึงเพียงนี้?

แต่ก็นั่นแหละ .. ความรัก หากไม่เกิดกับตัวเอง ก็คงไม่เข้าใจ
ระหว่างทั้งสองคน มันมีวิถีของตัวเอง
วิถีที่คนนอกยากจะเข้าใจ พวกเขามีจุดร่วมที่ลงตัว ..

เพราะอุรุดาเป็นคนอดทน เข้มแข็ง
(หรือไม่ก็ขี้ขลาด หวาดกลัวความเศร้า ความเจ็บปวด .. ในทัศนะของเธอเอง)
นั่นทำให้ หยดน้ำหวานในหยาดน้ำตา
ไม่ได้เศร้าฟูมฟาย ดราม่าน้ำตาท่วม
(ทั้งๆ ที่คนอ่านต้องการอย่างนั้น .. ในเวลานี้ ..)
ไม่ค่อยมีความเศร้าในหนังสือเล่มนี้
สิ่งที่ได้พบคือเรื่องราวของความสัมพันธ์ของมนุษย์มากกว่า
มันอึนๆ หม่นๆ และเต็มไปด้วยชีวิต
ที่บ้างก็อึดอัดทึมทึบอยู่ในอก .. บ้างโรแมนติค ตึกตัก ..

ภาษาของอุรุดาสวยมาก ตัวอักษรมีความรู้สึก
มันสั่นไหว สะท้านสะเทือนขณะเล่าเรื่อง
เราชอบวิธีเล่าของเธอด้วย มันไม่ได้ทื่อๆ ซื่อตรง
แต่มันค่อยๆ ดึงความรู้สึกนึกคิดของเราออกมา

เราไม่รู้ว่าหนังสือเล่มนี้ดีหรือเปล่า แต่มันเป็นหนังสือที่เราชอบมาก
นิยายของอุรุดาดีกว่าเรื่องสั้นเสียอีก
อ่านจบแล้วสามารถพูดได้เต็มปากแล้ว ..
ว่าชอบงานของเธอ

เรื่องราวในช่วงต้น ไม่ใช่แบบอย่างที่ดีของผู้หญิงในขนบ
แต่ชวนฝันและหวามไหว
ในยามที่นักเขียนซีไร้ต์คนนั้นตื้อตัน
ความรักระหว่างเขาและเธอถือกำเนิด
ชีวิตคู่ในระยะแรกดำเนินไปอย่างเฉยเงียบ
และซ้ำรอย .. ดังวัตรปฏิบัติ .. ดังถือบวช
กดดัน เคร่งครัด และเงียบงันอยู่ทั้งวัน ทุกวัน ซ้ำๆ
เว้นแต่ยามกลางคืนที่ชีวิตชีวากลับมา

เป็นความสัมพันธ์ที่ดูเปราะบาง
หากระหว่าคนสองคน มีบางอย่างยึดโยงเหนียวแน่น
บางอย่าง .. ที่รู้สึกกันแค่สองคน

เมื่อผ่านบททดสอบ สองชีวิตจึงเข้าที่เข้าทางขึ้น
ความสุขสงบมาเยือน
ต่างคนต่างมีพื้นที่ของตัวเอง สมดุลกับห้วงเวลาที่เป็นของกันและกัน
ไม่ใช่แค่เซ็กซ์ แต่คือชีวิตด้วย ..

แต่ดั่งคำสาป .. ความสุขไม่ค่อยอยู่กับเรานาน ..
ชมพูเรียนรู้ที่จะมีความสุขแบบเก็บเล็กผสมน้อยในชีวิตแบบนั้น .. และต่อๆ มามากกว่า ..

อ่านเล่มนี้จบ .. เชื่อว่าผู้หญิงที่มีคนรักทุกคน
อยากมีหนังสือสักเล่มที่เขียนถึงคนรักของตัวเองแบบนี้บ้าง
มันคงเป็นหนังสือที่เธอเหล่านั้นรักมากที่สุดในชีวิต .. เราก็เช่นกัน ..