เรื่อง วิมานมะพร้าว
ผู้แต่ง แก้วเก้า
สำนักพิมพ์ เพื่อนดี
(สนพ. ในเครือ สนพ.อักษรโสภณ)
ราคา 220 บาท

หนังสือเรื่องนี้เราอ่านตั้งแต่เด็กๆ ค่ะ
นับว่าเป็นนิยายลำดับแรกๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเราเลย

โดยปกติ หนังสือหลายเล่มที่เราเคยอ่านสนุกเมื่อตอนเด็ก
พอโตแล้วหยิบมาอ่านอีกที มันมักจะไม่สนุกเท่าที่เคยอ่านทุกทีไป
อาจเป็นเพราะเราโตขึ้น และทัศนคติต่างๆ ก็เปลี่ยนไป
แต่สำหรับ “วิมานมะพร้าว” ไม่เป็นอย่างนั้นค่ะ

อย่างที่บอกว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายยุคเก่า
ถ้าเกิดทันก็จะอ่านอิน แต่ถ้าเกิดไม่ทัน ก็จะเป็นการเรียนรู้ค่านิยมยุคเก่าไปในตัว
ยุคสมัยที่คณะวิศวกรรมศาสตร์มีผู้หญิงเรียนน้อย
บางรุ่นมีแค่ 1 – 2 คน หรือบางรุ่นอาจไม่มีเลย
คำว่าวิศวกรรมศาสตร์ ใส่เครื่องหมายเท่ากับผู้ชายได้เลย

ดังนั้น เมื่อนางเอกนามจุลลาหรือ “ไอ้จุ่น” ของผองเพื่อนจบจากคณะชายล้วนคณะนี้
จึงเป็นอันต้องเตะฝุ่นยาวนานกว่าเพื่อนร่วมคณะคนอื่นๆ
แม้ว่าผลการเรียนจะไม่ด้อยกว่าใคร (ออกจะนำหน้าเพื่อนฝูงเลยด้วยซ้ำ) ก็ตาม
ทั้งนี้เป็นเพราะว่า นางเอกดันมาเกิดในยุคที่ผู้หญิงยังควรจะพับเพียบเรียบร้อย
มากกว่าจะไปลุยคลุกน้ำมันอยู่ใต้เครื่องจักรกล
ทำให้เหล่าผู้บริหารบริษัทต่างๆ ไม่ค่อยมั่นใจในความสามารถของ “ผู้หญิง” อย่างนางเอก
ซึ่งก็นับเป็นข้อดีค่ะ เพราะถ้านางเอกได้งานเสียนานแล้ว
คงไม่หลงมาสมัครงานที่บริษัทของพระเอกนี่ใช่ไหมละคะ ^^

การเล่าเรื่องวิมานมะพร้าว
แก้วเก้าได้ใส่รายละเอียดของการเป็นวิศวกรเครื่องกลในโรงงานของนางเอกได้อย่างเห็นภาพ
รวมไปถึงหน้าที่ของพระเอกและตัวประกอบอื่นๆ ในโรงงาน
ได้เห็นความสัมพันธ์กลมเกลียว ความร่วมมือร่วมใจของคนในโรงงาน
ได้เห็นบุคลิก และอุปนิสัยของตัวละครต่างๆ
เรียกว่าคนอ่านสามารถจินตนาการภาพเหตุการณ์ในโรงงานได้อย่างสมจริงทีเดียว

โรงงานที่ว่านี้ มีชื่อจีนแปลเป็นไทยว่า “วิมานมะพร้าว” ค่ะ
เป็นโรงงานที่มีเรื่องชุลมุนชวนให้ปวดหัวได้ทุกวัน
เรื่องราวสนุกสนาน เพราะคนทั้งโรงงานร่วมแรงร่วมใจกันแกล้งคนคนเดียว
ซึ่งก็คือนายผู้จัดการฝ่ายผลิต “ส่งเดช” ตัวโกงนั่นแหละ
ซึ่งนายส่งเดชคนนี้ก็กวนแสนกวน บ้าน้ำลาย ขี้เบ่ง เอาเปรียบ
ชอบหาเรื่อง ชวนหมั่นไส้น่าแกล้งดีนั่นแหละ
อ่านได้ไม่นาน คนอ่านก็เข้ารวมหัวกับเหล่าคนงาน
เอาใจช่วยให้แกล้งสำเร็จทุกเรื่องไป
(แล้วก็สำเร็จซะด้วย ก็จะไม่ให้สำเร็จไปได้ยังไงล่ะคะ ก็มีนางเอกคอยให้ท้ายอยู่ทั้งคน ;P)

นอกจากมวยคู่เอกในโรงงานแล้ว
นอกโรงงานที่บ้าน และร้านอาหารของบ้านนางเอก “ร้านสบายท้อง”
ก็มีมวยคู่รองให้คนอ่านได้อมยิ้มกันอยู่เรื่อย
ก็พ่อกับแม่ของนางเอกนั่นไงคะ
แม่แสนสวยที่ดูยิ้มๆ ใจดี ใจเย็นอยู่เสมอ
กับพ่อที่คารมดี เฮี้ยวบู้ได้ทุกอย่าง ยอมแพ้แต่แม่นางเอกคนเดียว
เวลาพ่อดุไอ้จุ่น (ชื่อที่พ่อเรียกนางเอก) แล้วมีแม่มาคอยปรามทีไร เรียกอมยิ้มของคนอ่านได้ทุกทีไป

อ่านไปถึงตอนใกล้ๆ จบ เจอมุขเงินสะสมของเจ้าของร้านสบายท้อง (ซึ่งเคยอ่าน เคยรู้แต่ลืมไปแล้ว)
มันชักตะหงิดๆ ไปถึงมุขเงินสะสมของร้านข้าวขาหมูของพ่อกับแม่ประกายดาว
(จากเรื่องดาวเกี้ยวเดือนที่เพิ่งอ่านจบไปหมาดๆ) ยังไงไม่รู้สิ
ถึงดาวเกี้ยวเดือนจะใช้มุขนี้ได้น้ำเน่ามากๆ
แต่พออ่านเจอเหตุการณ์เดียวกันนี้ในวิมานมะพร้าว มันกลับดูสมเหตุสมผลซะงั้น
จะว่าลำเอียงก็ว่าเถิด 555

วิมานมะพร้าวเป็นนิยายอ่านง่าย อ่านสนุก เบาสมอง
อ่านคนเดียว ขำคนเดียว คิกๆ คักๆ ให้คนอื่นมองได้บ่อยๆ
มีเรื่องของผีอาก๋งมาช่วยให้เรื่องป่วนขึ้น หรือบรรเทาความป่วนลงแล้วแต่เหตุการณ์

ตอนเด็กๆ เราอ่านนิยายเรื่องนี้จบแล้วแอบคิดในใจบ่อยๆ ว่า
ถ้าวันหนึ่ง มีโอกาสได้เห็นผี ได้คุยกับผี (ที่ใจดีๆ) อย่างนางเอกบ้าง จะเป็นยังไง
จะกลัวมั๊ย จะหนีมั๊ย
แต่จนแล้วจนรอด ผ่านวัยเด็กมาจนชักจะเริ่มๆ แก่ ก็ยังไม่เคยเจอผีตัวเป็นๆ ซักกะที
ก็เลยยังไม่มีโอกาสได้ตอบตัวเองเหมือนกันว่า ถ้าเจอเหตุการณ์แบบเดียวกับนางเอกบ้าง
เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเรา จะวุ่นวาย สนุกสนานชวนปวดหัวเหมือนนางเอกบ้างมั๊ย
หรือใครเคยเจอ ลองมาเล่าสู่กันฟังบ้างสิคะ ^^

ลิงค์ที่เกี่ยวข้อง : รีวิว สื่อสองโลก