เรื่อง บ่วงหงส์
ผู้แต่ง กิ่งฉัตร
สำนักพิมพ์ อรุณ
(สนพ. ในเครือ สนพ.อมรินทร์)
ราคา 230 บาท
(พิมพ์ครั้งที่ 8 เมื่อปีพ.ศ. 2548)

นิยายเรื่องนี้ นับเป็นนิยายเล่มแรกๆ ที่กิ่งฉัตรได้พิมพ์รวมเล่มกับสนพ.อรุณ
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเป็นนิยายเรื่องแรกที่กิ่งฉัตรเขียน
ถึงอย่างนั้น บ่วงหงส์ก็เป็นนิยายอันดับต้นๆ ที่ทำให้เราได้รู้จักกับงานเขียนของกิ่งฉัตร

เปิดบ่วงหงส์ออกอ่านอีกครั้งในวันนี้ (หลังจากอ่านนิยายของกิ่งฉัตรติดๆ กันมาหลายเรื่อง)
เราตั้งข้อสังเกตได้อีกอย่างหนึ่งว่า
ตัวเอก ไม่ว่าจะเป็นพระเอกหรือนางเอกของกิ่งฉัตรส่วนมาก มักจะมีความตรงไปตรงมา
ซื่อตรงต่อความคิดตัวเอง และกล้าที่จะพูดถ่ายทอดความคิดนั้นให้ตัวละครอื่นๆ ได้รับรู้
พิมพ์ลภัส นางเอกจากเรื่องนี้ก็เป็นอีกหนึ่งนางเอกที่มีคุณสมบัติเช่นนี้
พิมพ์ลภัสไม่เพียงแต่จะเป็นคนพูดตรงแล้ว
ระดับของความซื่อตรงนั้นสามารถเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “ขวานผ่าซาก” ได้ด้วยซ้ำ
นี่คือนางเอกยุคตั้งต้นของกิ่งฉัตร ก่อนจะค่อยๆ พัฒนามาเป็นอลินสุดแสบที่เรารู้จักกันดี

ว่าแล้วก็มาเริ่มทำความรู้จักต้นตำรับนางเอกในแบบของกิ่งฉัตรกันดีกว่าค่ะ

เรื่องราวเริ่มต้นในจุดที่นางเอกตกต่ำที่สุดในชีวิต ชีวิตของนางหงส์ที่กลายเป็นหงส์ปีกหักชั่วข้ามคืน
และเช่นเดียวกันในทุกๆ สังคม ที่เมื่อคนบนจุดสูงสุดร่วงลงสู่พื้นดิน
ผู้คนที่เคยห้อมล้อมก็เปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือเช่นกัน
สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยน คือตัวตนของเธอ และนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้พิมพ์ลภัสผ่านพ้นวิกฤตนั้นมาได้

ตอนที่อ่านนิยายเรื่องนี้ เราจะมีอาการแปล๊บๆ ที่ใจค่ะ (ออกอาการอินอีกแล้ว 555)
พระเอกนางเอกเรื่องนี้ จะว่าไปก็คล้ายๆ จะเป็นรักแรกพบ
ต่างคนต่างพึงใจกันในทันทีที่พบกันหนแรก และเรื่องก็น่าจะจบลงด้วยดี
ถ้าวัตถุประสงค์ที่นางเอกพาตัวเองมาพบกับพระเอกนั้น จะไม่ได้เป็นไปอย่างบริสุทธิ์ใจ
และเพราะต่างคนต่างมีความลับที่คลางแคลงในใจนี่เอง
ทำให้ทั้งสองคนไม่สามารถแสดงความรู้สึกจริงๆ ออกมาได้
อารมณ์ผิดหวังของพระเอก หรืออารมณ์น้อยใจ รู้สึกผิด รู้สึกด้อยค่าของนางเอก
ทำให้คนอ่านมันจี๊ดๆ อารมณ์ดีพิลึก
นี่คือความสนุกในการอ่านหนังสือเรื่องนี้ค่ะ (เป็นพวกฮาร์ดคอร์ เสพติดความเจ็บปวดในอารมณ์ 555)

ช่วงกลางถึงปลายเรื่อง เหตุการณ์พลิกกลับตาลปัตร
ให้นางหงส์พิมพ์ลภัสต้องกลายเป็นพนักงานใช้แรงงานภายในโรงแรมของรเมศ พระเอกของเรื่อง
กรรมวิธีดัดนิสัยเก่า เปลี่ยนนิสัยนางร้ายให้กลายเป็นนางเอกแบบเต็มภาคภูมิจึงเกิดขึ้น

กระบวนการฝึกนิสัย (เรียกอีกอย่างว่าดัดสันดานจะเห็นภาพชัดเจนยิ่งขึ้น)
โดยการส่งพิมพ์ลภัสไปเป็นพนักงานเสิร์ฟอาหารในห้องอาหารจารวีนั้น
ก็สนุกประเทืองอารมณ์ (คนอ่าน) เป็นยิ่งนัก
คนคนเดียวป่วนพนักงานได้สักครึ่งโรงแรมเห็นจะได้

นิยายเรื่องนี้มีสิ่งหนึ่งที่น้อยเรื่องนักที่นิยายของกิ่งฉัตรจะมี
สิ่งนั้นก็คือตัวอิจฉาแบบเปิดเผย อิจฉากันจริงๆ ใส่ร้ายกันโต้งๆ
ไม่ได้เก็บกด มีปม แอบแค้นให้ต้องมาเฉลยกันทีหลังเหมือนเรื่องอื่นๆ
แถมตัวอิจฉาในเรื่องนี้ ยังมาในรูปแบบของแม่เลี้ยงใจร้ายเสียด้วย
ถือว่าเป็นแรร์ไอเทม (ของนิยายกิ่งฉัตร) ทีเดียว
เท่าที่นึกออกตัวร้ายแบบนี้มีในอีกเรื่องเดียวก็คือป้าปรางค์ ใน “พรพรหมอลเวง”
ถ้าอ่านเจอเพิ่มเติม เดี๋ยวจะมาบันทึกเพิ่มอีกทีนะคะ (มันเป็นสิ่งที่ต้องจดบันทึกเลยเหรอ!!)

แม่เลี้ยงใจร้ายคนที่ว่านี้ มีบทบาทสำคัญในการสร้างความเจ็บจี๊ดให้คนอ่านอีกหลายขุม
และแม้ว่าเรื่องราวจะดูน้ำเน่า แต่พิมพ์ลภัสก็ยังคงเป็นนางหงส์พิมพ์ลภัสเสมอ ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด
ดังนั้น ถ้าใครจะกลัวว่าจะเจอนางเอกยุคโบราณ ยอมให้นางร้ายโขกสับแล้วล่ะก็
ขอให้หายห่วงได้เลยค่ะ พิมพ์ลภัสสู้ยิบตาทีเดียว
(นึกภาพอลินตอนตกต่ำได้เลย พิมพ์ลภัสเป็นต้นตำรับของเธอ)

เหตุการณ์เกือบหมดในรื่องบ่วงหงส์นั้นเกิดขึ้นในโรงแรมเชียงรายจารวี จังหวัดเชียงราย
ซึ่งถ้าเป็นแฟนกิ่งฉัตรกันจริงๆ จังๆ แล้วล่ะก็ เป็นต้องสะดุดกับชื่อโรงแรมอย่างจังแน่ๆ
เพราะโรงแรมแห่งนี้ เคยเป็นฉากเหตุการณ์สะกดรอยพ่อค้ายาในเรื่องฟ้ากระจ่างดาวมาหนนึงแล้ว
(จริงๆ ฟ้ากระจ่างดาวเขียนทีหลังนะ แต่เรารีวิวไปก่อนแล้ว ;P)
และที่ชัดเจนกว่านั้น หุ้นส่วนคนสำคัญของรเมศ (พระเอกเรื่องนี้ และเป็นหนึ่งในเจ้าของโรงแรม)
ก็คือนายสิงห์ พระเอกจากเรื่องตามรักคืนใจนั่นเอง
เพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้ขาดตอน จบจากเรื่องนี้เราจะรีวิวตามรักคืนใจกันต่อเลยค่ะ
โปรดติดตามอ่านอีกมิช้ามินาน แล้วพบกัลล์ ^^

ลิงค์ที่เกี่ยวข้อง : ฟ้ากระจ่างดาว ตามรักคืนใจ