อ่านแล้วเล่า

นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา

59 นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา

เรื่อง นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา
ผู้แต่ง ก้อง คาร์ ไว (ทรงกลด บางยี่ขัน)
สำนักพิมพ์ abook
ราคา 160 บาท

นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา เป็นหนังสือเล่มเปิดตัวของของก้อง คาร์ไว หรือก้อง ทรงกลด บางยี่ขัน
มันเป็นการเปิดตัวที่สวยงาม เพราะเมื่ออ่านตอนแรกจบ
ทรงกลดก็ส่งเท้าซ้ายเข้าไปโชะที่หัวใจเราเป็นดอกแรก
และส่งเท้าขวาตามมาไม่ห่างเข้าที่ต่อมอารมณ์ดีในสมอง
ความเป็นตัวเขาชัดเจนมากในเล่มแรกนี้
และมันส่งผลให้ชื่อของก้อง ทรงกลดเป็นที่จดจำของเราตั้งแต่บัดนั้น

ก้อง ทรงกลดกำลังสดใหม่ ลูกเล่น ลูกล่อ ลูกชนแพรวพราว
(แพรวพราวกว่าเรื่องหลังๆ โดยเฉพาะเรื่องล่าสุดอย่างเห็นได้ชัด)
ความคิดและอารมณ์บางอย่างก็เกิดขึ้นได้เฉพาะช่วงวัยจริงๆ
(การเขียนไดอารี ทำให้เราได้เห็นตัวเองในวัยเยาว์กว่านี้ และนั่นทำให้เราแปลกใจในตัวตนของตัวเอง)
ทรงกลดเล่าเรื่องทั่วๆ ไป ธรรมดาๆ ในมุมมองที่เก๋ไก๋ ยั่วคิด อ่านได้เพลิดเพลิน
ตัวหนังสือของเขามีอารมณ์ขัน (แบบที่ไม่ใช่อ่านแล้วหัวเราะออกมาดังๆ นะ) มองโลกในแง่สุข
เป็นความคิดแง่บวก .. เราคิดว่าเขาคงสวมรองเท้าข้างขวาขณะเขียน

59-2 นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา

เดินทางด้วยรถเมล์เช้านี้แบบหวั่นนิดๆ ว่าจะเจอฝน
แต่โดยปกติ เราเองก็ไม่ใช่คนกลัวฝนกลัวเปียกอยู่แล้ว
เลยทำใจชิลด์ บอกตัวเองว่า “เปียกก็เปียก”
ไหนๆ ก็ไม่ได้เล่นสงกรานต์แล้ว หลงเลยมาเล่นวันนี้จะเป็นไรไป
และแล้ว เราก็ประสบฝนบ้างระหว่างทาง แต่หลังจากอ่านตอน
“ฝนในฝัน” กับ “โคจร-อโคจร” จบ ก็ทำให้คำมั่นที่ให้ตัวเองไว้เมื่อเช้าดูหนักแน่นขึ้นอีกนิด
เพิ่งรู้สึก ว่าก้อง ทรงกลดเป็นคนโรแมนติคขนาดหนัก

59-7 นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา

รถไฟและไปรษณีย์ ปรากฎอยู่ในความชอบความสนใจของก้อง ทรงกลดตั้งแต่เล่มนี้แล้ว
เนื้อหาหลายตอนในเล่ม เขาหยิบเรื่องของรถไฟ และไปษณีย์มาเล่าถึงบ่อยๆ

59-3 นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา59-4 นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา

นอกจากความโรแมนติก และอารมณ์ฝันแล้ว ก้องยังมีอารมณ์ขันด้วย

59-5 นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา59-6 นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา

ตัวหนังสือของเขา เป็นตัวหนังสือที่ไม่ซ้ำแบบใคร
(และคงไม่ซ้ำแบบตัวของเขาเอง เมื่อเขาเติบโตขึ้นด้วย)
ตอนที่เราชอบที่สุด คือตอน “แมลงหน้ารถ”
เป็นตอนที่มาเงียบๆ เรียบๆ แต่ขมัง ซัดเราเสียจังงังในตอนจบ

หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้ติดต่อกันนาน (มากกกกกก) มาหลายวัน
เรารู้สึกว่าคุ้มค่ามากที่ได้ใช้เวลาอ่านนานขนาดนี้
เช่นเดียวกับเมื่อตอนที่เรายังเท้าอันเล็กๆ ทั้งสองข้าง
เราคอยละเลียดกินขนมแสนอร่อยสุดโปรดทีละน้อยเพราะกลัวมันจะหมด
ขนมเล่มนี้ แม้ว่าเราจะละเลียดมันจนหมดแล้ว แต่เราก็ยังสามารถหยิบมาเล็มๆ ได้อีกเรื่อยๆ
เพียงแต่ว่า อย่าให้มันบ่อยเกินไป เดี๋ยวมันจะจืดเสียหมด

Comments are closed.