อ่านแล้วเล่า

ขุนทอง…เจ้าจะกลับเมื่อฟ้าสาง

เรื่อง ขุนทอง…เจ้าจะกลับเมื่อฟ้าสาง
ผู้แต่ง อัศศิริ ธรรมโชติ
สำนักพิมพ์ แพรวสำนักพิมพ์
เลขมาตรฐานหนังสือ 974991693x

ขุนทอง…เจ้าจะกลับเมื่อฟ้าสาง เป็นเรื่องสั้นที่แต่ละเรื่องนั้นสั้นมาก
แต่สามารถแปรเปลี่ยนอารมณ์เรากลับไปกลับมาได้เพียงไม่กี่หน้าหนังสือ
ผู้เขียนเล่าถึงคนจนที่ถูกเอารัดเอาเปรียบได้บีบหัวใจ
เล่มบางๆ แต่ใช้เวลาอ่านนานมาก
เป็นการอ่านที่เหนื่อยมาก อ่านได้แค่วันละเรื่องสองเรื่องเท่านั้นเอง

รวมเรื่องสั้นเล่มนี้ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2521
เป็นช่วงที่เหตุการณ์เดือนตุลาฯ 2519 ยังสดใหม่
หนังสือรวมเรื่องสั้นเล่มนี้เริ่มต้นและจบท้ายเล่มด้วยเหตุการณ์เดือนตุลาฯ
แต่ระหว่างกลางนั้นมิใช่ ..

เรื่องสั้นทั้งหมดที่อยู่ระหว่างเรื่องแรกและเรื่องสุดท้ายนั้น
ลงลึก ชัดแจ้ง ในเสี้ยวสังคม ทั้งสังคมคนเมือง และสังคมชนบท
บางเรื่อง เป็นเรื่องที่หัวใจของคนเป็นแม่อ่านแล้ววิบหวิว

บางเรื่อง ได้สวมใส่ความรู้สึกเอาไว้มากมาย
ความรู้สึกที่มีต่อระบบระบอบ ความฝัน ความหวัง
ความผิดหวัง หมดฝัน ฯลฯ

บางเรื่อง เป็นเรื่องที่ตอนอ่านหัวร้อนมาก แต่พอจบก็สลดหดหู่
เรื่องชะตากรรมของคนราคาถูก
เรื่องชะตากรรมของคนที่สังคมบังคับให้รับบทผู้ถูกกระทำเสมอ
เหมือนอ่านข่าวหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่ง
ที่มีชีวิตของผู้คนเบื้องหลังโลดแล่นให้เราเห็น

เราชอบการเล่าเรื่องเพียงฉากเหตุการณ์สั้นๆ
แต่ให้ภาพย้อนลึกไปถึงปูมหลัง และอนาคตของตัวละคร
เป็นเรื่องสั้นที่ทำหน้าที่ดังชีวิตทั้งชีวิตของคน
คนจนๆ ทั้งนั้นเสียด้วย

หลายเรื่องเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงชั่วระยะเวลาสั้นๆ
แต่ชั้นเชิงการเล่าเรื่องเหนือมาก
เป็นกวี ภาษาสวยมาก (กว่าหนังสือกวีแท้ๆ เสียอีก)
หลายเรื่อง เศร้า แต่สวยงาม

ตอนที่อ่าน ดอกไม้…ที่เธอถือมา จบ
เราคิดถึง ‘อหังการของดอกไม้’ จาก ใบไม้ที่หายไป
คงจะมีแรงบันดาลใจมาจากเหตุการณ์เดียวกัน
ภาษาสวยมาก
และแม้เราจะรู้อยู่แล้ว แต่อ่านแล้วก็ยังเศร้ามากอยู่ดี

ส่วนเรื่อง เมื่อเย็นย่ำ…ของวันอันร้าย อันนี้จี๊ดมาก
เรื่องราวของคนราคาถูก และรถราคาแพง ในบ้านนี้เมืองนี้
หนังสือเล่มนี้ถูกเขียนมานานกว่า 30 ปีแล้ว
แต่เมืองไทยยังเหมือนเดิม .. ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย

ตอนอ่าน แล้วหญ้าแพรกก็แหลกลาญ
เรานึกไปไกลถึงทหารต่างฝ่ายที่ล้มตายลงในสนามรบ
สู้รบกับคนที่เราไม่รู้จัก ..
เพื่ออะไรบางอย่าง .. ที่ไม่ควรค่าแก่เหล่าชีวิตที่เสียไปสักนิด
เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้ว ‘จุก’

เรื่อง บนท้องน้ำเมื่อยามค่ำ
ผู้เขียนเล่าเรื่องแบบเนิบๆ แต่ทำให้เราระทึกได้
เป็นเรื่องสั้นที่ก่อกำเนิดหลากหลายอารมณ์
และพลิกความคาดหมายที่สุดในเล่ม

เรื่อง บนเส้นทางของหมาบ้า
เราชอบการเล่าเรื่อง ชอบวิธีผูกเรื่อง

ส่วนเรื่องสุดท้าย เรื่องที่มีชื่อเดียวกับหนังสือ
ขุนทอง .. เจ้าจะกลับเมื่อฟ้าสาง
เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่เคยอ่านมาก่อนแล้ว
ตอนนั้นเพิ่งอ่าน หนึ่งด้าวฟ้าเดียว จบ
วรรณวรรธน์หยิบเอาตำนานของเจ้าขุนทองใส่ไว้ในเรื่องด้วย
เป็นที่มา เป็นแรงบันดาลใจให้ไปเสิร์ชหาเรื่องนี้มาอ่าน
และไปหาซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่านอีกครั้ง

เรื่องสั้นเรื่องสุดท้าย ทำหน้าที่จบชุดเรื่องสั้นเล่มนี้ด้วยความตราตรึง
เจ้าขุนทองคนนี้ไม่ใช่เจ้าขุนทองคนที่เคยไปปล้นค่ายพม่าเมื่อครั้งกรุงแตก
แต่เป็นเจ้าขุนทองที่กำความคับแค้นอัดอั้นอันเดียวกัน
อ่านจบแล้วตราตรึง ไม่ต้องนึกว่าถ้าย้อนไปอ่านในยุคนั้นสมัยนั้น (ตุลา 19)
มันจะกระทบใจสักเพียงไหน

รวมเรื่องสั้นเล่มนี้ .. เราน่าจะได้อ่านมันตั้งนานมาแล้ว
และหลงรักมันไปนานแล้ว

Comments are closed.